Á ferð um landið - 4. dagur. - Draumur Sigurgeirs.

Þessi sexlógía (sex daga ferð) mín birtist hér til vaðveizlu og þess vegna til lestar. Set þennan kafla inn aftur, endurbættan þó,  samhengis vegna.

Ég er á fjórða degi á ferð minni um landið mitt, Ísland hið nákalda, hlýlega land, land lækjanna sem í endaleysu sinni renna niður fjöllin til sjávar.  Við, 37 vinir, vöknuðum í morgun á Stöng sem er feðaþjónustubær við Mývatn.  Þar reka eldri hjón ferðaþjónustu í gömlum bæ með viðbyggðu þjónusturými, matsal, setustofu og þ.h..  Gistiaðstaða var sæmileg, þröng og notaleg og  viðmótið frábært og maturinn sömuleiðis.  Við fengum í gærkvöldi lambalæri að hætti mömmu og ávaxtagraut með rjómablandi á eftir.  Allt bragðaðist alveg ljómandi vel og þó að húsfreyjan þyrfti að skreppa út í fjárhús til að reyna að bjarga lambi fengu allir nægju sína og vel það.  Ekki tókst að bjarga þeim lömbum sem voru í  matinn að þessu sinni. Þetta er hópur af verðandi leiðsögumönnum sem ég ferðast með.  Þeir Snorri Valsson og Karl Jóhannsson eru  yfirkennarar en allir í hinum 40 manna hópi eru vel að sér fróðir og flinkir, fólk á öllum aldri af báðum kynjum, fólk með margskonar bakgrunn, sumir hafa verið leiðsögumenn áður, aðrir verkfræðingar, hugsuðir, leikstjórar eða kennarar, einn kokkur er, einn fjörkálfur, eskfirðingur finnst þar og svo er þarna ungt og efnilegt fólk með óliðna sögu.

Eftir indælan og hefðbundin morgunmat komum við á Fuglasafn Sigurgeirs.  Þar má sjá ótal uppstoppaða fugla í mjög vel hugsaðri uppstillingu.  Maður ýtir á takka við fuglsnafn og ljós kviknar  hjá fugli.  Safnið er satt að segja alveg frábært fyrir fávita jafnt sem fræðinga, mátulega stórt, vel uppraðað  og viðmót fólksins ljúft.  Byggingin yfir safnið er falleg og látlaus og er á Ytri Neslöndum.  Þetta mun vera stærsta einkasafn í einkaeigu á Íslandi.

Sigurgeir heitinn fórst við þriðja mann í sviplegu slysi á Mývatni árið 1999.  Þeir voru að leggja símakapal á smábát í vondu veðri og hvolfdi undan þeim. Einn mannannna var Jón Kjartansson snillingur, símamaður vinur minn, hörmulegt slys.  Sigurgeir Stefánsson hafði alla tíð safnað eggjum og tvítugt byrjaði hann að safna fuglum og láta stoppa þá upp og átti gríðarlega mikið safn þegar hann drukknaði 37 ára gamall.  Hann átti sér þann draum að geta reist hús yfir safnið og ættingjar hans og vinir gerðu þann draum að veruleika eftir hans  dag.  Frábært framtak.

Frábært fuglasafn, uppsett af nostursemi og umhyggju.  Skylduviðkomustaður ferðamanna sem ferðast um með höfuð og hjarta. Aðgangseyrir 800 krónur, 700 krónur fyrir hópa og 400 krónur fyrir börn og gamalmenni.  Ekki missa af þessu og kaffið sem ég keypti mér á eftir var gott.

Við fórum að Skútstöðum og löbbuðum þar upp á hól, gervigígar.  Skoðuðum kúluskít inn á hótelinu, sáum straumendur og húsendur, röltum um Dimmuborgir undir styrkri stjórn Guðmundar Túliníusar skipaverkfræðings, kíktum að Grjótágjá. Í jarðböðunum við Mývatn sáum við hverjir höfðu legið í ljósum í vetur.  Jarðböðin toppa Bláa Lónið ef eitthvað er. Í Möðrudal sáum við hvar Jesú virðist renna sér á rassinum niður græna brekku í altaristöflu snillingsins með  barnshjartað Jóns Stefánssonar. Við ökum um Skáldaslóðir, Jökuldalinn, horfum yfir sögusvið Hrafnkötlu, drekkum gúrmekaffi á Egilsstöðum og ökum í gegnum hinn líflega álbæ Reyðarfjörð.

Og nú er ég ásamt hinum fríða flokki lagstur í kvöldkör á hlýlegu gistiheimili á Eskifirði og móttökurnar lofa góðu.  Meira um það á morgun.