Íslenskuhystería á tungumáladegi Evrópu!

Um þjóðfélagið fer íslenskuhystería.  Fullorðnir karlmenn atyrða erlendar stúlkur í bakaríum fyrir það að skilja ekki þegar þeir biðja um kjallarabollu!  Kona æðir út úr kjörbúð þusandi um það að tala eigi íslensku á Íslandi.  Fárveikir menn neita að leggjast inn á spítala af því að skúringakonan er frá Tælandi. Ísland fyrir íslendinga.  Blaðamaður sem að öðru jöfnu er maður frumlegra hugsana ræðst að presti með heift og sakar hann um heimsku og hálfvitaskap fyrir það eitt að sá síðarnefndi setti fram óhefðbundnar skoðanir um tungumál. Varaformaður Samfylkingarinnar þorir ekki út. Lömbin þagna.

 

Í dag er tungumáladagur Evrópu. Tilgangur hans er að beina sjónum fólks að tungumálaauði Evrópu.  Dagurinn á einnig að minna okkur á nauðsyn þess að læra önnur tungumál þannig að við getum betur skilið og metið hvort annað og menningu annarra.

 

Nú búa hér milli tuttugu og þrjátíu þúsund manns af erlendum uppruna.  Það er liðin tíð, löngu liðin tíð, að allir sem maður mætir tali ómengaða íslensku.  Héðan í frá munum við eiga samskipti við fólk á öllum stigum íslenskukunnáttu og með hverjum deginum verður það mikilvægara og sjálfsagðara að kunna eitt eða tvö tungumál til viðbótar íslenskunni allvel.

 

Og við getum með margvíslegum hætti virkjað þann tungumálaauð sem hér finnst. Í mínu héraði er t.d. rússneskur skjalaþýðandi sem fær ekki aðra vinnu en við frumframleiðslu.

 

Íslenskan verður aldrei lögð niður en héðan í frá verður  hún eins og allt annað hérlendis að lifa í krafti verðleika sinna og þeirrar menningar sem sérhvert tungumál ber fram. Hún verður ekki lengur vernduð af miklu hafi og háum klettum og miklum menningarvitum því síður af skapvondum blaðamönnum og bókaútgefendum.

 

Eins og Ómar Ragnarsson, sá snillingur, segir í athugagasemdarkerfi mínu ættum við að læra íslensku miklu betur og rækta hana en við eigum líka að læra önnur tungumál fyrr og betur.

Eftirmáli:  Að þessu sögðu verð ég að segja það að mér finnst ómaksins virði að velta fyrir sér pælingum Kristjáns B. Jónassonar í nýjastu skrifum hans á   http://kristjanb.blog.is/blog/kristjanb/

Þar er önnur nálgun en hér. B 

Athugasemdir

[Glúmur Gylfason (IP-tala skráð) 26.9.2007 kl. 10:37]

5Í Jerúsalem dvöldust Gyðingar, guðræknir menn, frá öllum löndum undir himninum. 6Er þetta hljóð heyrðist, dreif að fjölda manns. Þeim brá mjög við, því að hver og einn heyrði þá mæla á sína tungu. 7Þeir voru frá sér af undrun og sögðu: "Eru þetta ekki allt Galíleumenn, sem hér eru að tala? 8Hvernig má það vera, að vér, hver og einn, heyrum þá tala vort eigið móðurmál? 9Vér erum Partar, Medar og Elamítar, vér erum frá Mesópótamíu, Júdeu, Kappadókíu, Pontus og Asíu, 10frá Frýgíu og Pamfýlíu, Egyptalandi og Líbýubyggðum við Kýrene, og vér, sem hingað erum fluttir frá Róm. 11Hér eru bæði Gyðingar og þeir sem tekið hafa trú Gyðinga, Kríteyingar og Arabar. Vér heyrum þá tala á vorum tungum um stórmerki Guðs." 12Þeir voru allir furðu lostnir og ráðalausir og sögðu hver við annan: "Hvað getur þetta verið?" 13En aðrir höfðu að spotti og sögðu: "Þeir eru drukknir af sætu víni."

[Gunnar Kristinn Björgvinsson, 26.9.2007 kl. 13:45]

Les stundum bloggin þín, oft sammála, stundum ósammála.  Eins og gengur og gerist.

Nú vill svo til að ég ann íslenskunni hugástum sem móðurmáli og vil ekki að okkar mál glatist.  Þar er ég viss um að okkur greinir ekkert á.  Meðan við stöndum okkur í að tala okkar máli við komandi kynslóðir mun íslenskan ekki týnast. 

Staðreyndin er sú að við búum í litlu samfélagi þar sem menntunarstigið er hátt.  Allflestir Íslendingar geta gert sig skiljanlega á ensku og jafnvel fleiri tungumálum.  Það að hreyta ónotum í útlendinga og ganga út úr búðum er því ekki út af ást á Íslensku.  Þetta hefur ekkert með Íslensku að gera, þetta er ákveðin birting þjóðrembu, hroka  og útlendingafyrirlitningar.

Fyrirlitningar á fólki sem vinnur heiðarlega vinnu, - jafnvel störf sem fínir Íslendingar líta niður á, vilja ekki vinna en hneykslast svo á því að þeir einu sem vinna þessi störf eru unglingar sem ekkert vita eða útlendingar sem tala ekki íslensku.

Svo dæmum við oft fyrirfram.  Ég er líka sekur.  Um helgina var ég staddur á hóteli í miðbæ Reykjavíkur og í móttökunni var erlendur starfsmaður að taka á móti þýskum túristum.  Þager því var lokið kom að mér og ég byrjaði að tala við hann - á ensku.  Eftir smástund spyr hann mig að nafni, ég segist heita Gunnar.  Já, eigum við þá ekki bara að tala Íslensku, segir hann og brosir.  Ég varð hálf aumingjalegur en átti síðan ágætis spjall við hann - á nánast lýtalausri Íslensku.

Í sömu viku var ég að kenna á námskeiði.  Það voru 25 nemendur á námskeiðinu, 4 þeirra af erlendu bergi brotnir.  Námskeiðið fór fram á Íslensku.  Þegar kom að lokaprófinu spurði einn þátttakenda, rússneskur að uppruna en búinn að búa hér í 4 ár og vinna í "hátæknigeiranum" með vel menntuðu fólki, hvort hann mætti svara spurningunum á ensku.  Ég sagði já en spurði svo hvers vegna, námskeiðið var jú kennt á íslensku án nokkurra vandræða.  Svarið var:  Ég er svo óvanur að tjá mig á íslensku, í vinnunni er alltaf töluð við mig enska!

Íslenska er okkar mál og við eigum að tala hana við þá sem vilja tala hana en taka öðrum opnum örmum, ef þeir ætla sér að ílendast hér munu þeir læra málið.

Þeir sem ekki vilja taka þeim opnum örmum eru þá líklega tilbúnir að leysa vandann og ganga í þau störf sem útlendingarnir vinna í dag.  Líka láglaunastörfin.

En að taka ensku upp sem "annað" opinbert stjórnsýslumál, banka- eða viðskiptamál er að mínu mati algert bull.  Ég vinn í ferðamálabransanum, ég tala íslensku og það er málið í því fyrirtæki sem ég vinn hjá.  Þegar við þurfum að tala önnur tungumál þá gerum við það.   Til þess er menntun okkar.

 Afsakið langlokuna.

[Baldur Kristjánsson, 26.9.2007 kl. 14:24]

þakka langlokuna! Kv. B

[Bryndís Júlíusdóttir (IP-tala skráð) 26.9.2007 kl. 18:13]

Heimskt er heimaalið barn segir máltækið.  Allir íslendingar sem flytjast til annarra landa til starfa eða náms verða að læra og nota það tungumál sem fyrir er.  Það gerir þetta fólk með blóði svita og tárum.  Að vera erlendis og þurfa að læra nýtt tungumál og nota það líki ég við að maður þurfi að læra að ganga upp á nýtt.  Manni líður ekki vel að geta ekki tjáð sig með þeim orðum sem maður vill nota.  Það er ekki auðvelt en kemur með ástundun og góðum vilja.  Þeir íslendingar sem aldrei hafa þurft að reyna þetta hafa sennilega takmarkaða þolinmæði gagnvart útlendingum  hér sem ekki tala íslensku.  Það tekur ca. tvö ár að læra annað tungumál vel en fer auðvitað eftir einstaklingunum. Reynum að setja okkur í annarra spor og sýna þolinmæði.

[Baldur McQueen (IP-tala skráð) 26.9.2007 kl. 23:02]

"An example of a monolingual country (where only one language is spoken natively) is Iceland, with its 240,000 inhabitants."
[...]
"For an individual, monolingualism almost inevitably means monoculturalism and monoculism, being able to see things with one pair of glasses only and having a poorly developed capacity to see things from another person´s or group´s point of view.  It mostly means knowing not more than one culture from the inside, and therefore lacking relativity.
For a country, official monolingalism in the majority of cases means that all the minorities are oppressed and their linguistic human rights are violated."
(Tove Skutnabb-Kangas, 1995 Policy and Practice in Bilingual Education).

Má ekki finna í þessu einhvern sannleika?

Ég er harður á að eitthvað sé á sig leggjandi til að halda lífi í íslenskunni, en bendi á að besta leiðin til þess gæti einmitt falist í öflugri kennslu erlendra tungumála.

[Guttormur Sigurðsson (IP-tala skráð) 27.9.2007 kl. 00:20]

Nú langar mig til að leggja nokkur orð í belg varðandi gildi móðurmáls. Fyrst vil ég taka fram að svokölluð hreintungustefna getur verið skaðleg tungumáli, gangi hún svo langt að hindra eðlilega þróun málsins. En það er kannski óþarfi að hneykslast á því fólki sem finnst sér misboðið af því að þjónustan í búðinni, sem það  hefur vanist að versla í, er svo léleg að afgreiðslufólkið talar  annað tungumál sem kúnninn skilur ekki. Það er í raun útúrsnúningur að fullyrða að viðkomandi kúnni sé að lýsa yfir andúð sinni á afgreiðslumanninum, eða afgreiðslukonunni og sé eitthvað sérlega í nöp við hann eða hana. Heldur er kúnninn auðvitað að lýsa yfir andúð sinni á að þjónustunni hafi að þessu leytinu hnignað.  

Og til varnar þeim sem eru að reyna að lifa lífinu hér á þessari eyju og starfa hvorki í Brussel eða London, vil ég minna á að það er sögulega sönnuð nauðsyn að halda móðurmálinu hátt á lofti til að geta haldið uppi merki frjálsrar þjóðar. Þau sem ekki skilja tengslin á milli þess að leggja rækt við sitt móðurmál og viðhalda sjálfstæði þjóðar, skilja heldur ekki á djúpstæðan hátt, hvaða gildi þjóðmenning hefur framyfir erlenda og yfirborðslega sölumenningu. Hitt er allt annað mál, sem allir eru sammála um, að þjóðmenningin styrkist við áhrif góðra erlendra menningarstrauma.

Nóg um þetta í bili. 

[guðmundur sveinsson (IP-tala skráð) 27.9.2007 kl. 11:55]

það mætti kenna pólsku í grunnskólum landsins í stað dönsku