Vonlaus fótboltaheimspeki!

Ég held að það sé ennþá erfiðara að venja sig af að halda með íþróttafélagi en að venja sig af tóbaki og brennivíni.  Þannig tekur gamla Framhjartað í mér kipp á hverju hausti þegar Frammarar reyna að forða sér frá falli. Það tókst í dag eins og nær alltaf.  Ég finn léttinn, hvernig gleðin heltrekur mig eftir angistarfullar 90 mínútur fyrir framan textavarpið!!! Gamla Valshjartað mitt gladdist einnig. Ég hef haft taugar til þess félags frá blautu barnsbeini. 

Maður er algjört ósjálfbjarga viðfang tilfinninga sinna. Hirðir ekkert um það hver spilar betur.  Hirðir ekkert um það hver er minnimáttar.  Hirðir yfirleitt ekki um eitt eða neitt nema að liðið manns vinni. Fótboltinn er auðvitað ekkert annað en leikmynd af hinni raunverulegu veröld. Í þessari leikmynd er auðvelt að sjá af hverju heimurinn er eins vonlaus og hann er. 

Þú tilheyrir..........og það blindar sýn. 

Ég reyni að láta ekki meðaumkvun mína með Víkingum spilla deginum.  Þeir áttu ekki skilið að falla og eru drengir góðir! .

Athugasemdir

[Sigurpáll Ingibergsson, 29.9.2007 kl. 22:48]

En svona er líf Spursara! Verzt að Sindramenn lentu í því að falla en eru drengir góðir!

[Theódór Norðkvist, 29.9.2007 kl. 23:05]

Mér fannst ánægjulegt að fyrrum nágrannar mínir í Vesturbænum skyldu hafa sloppið við fall. Naumt var það samt.

Hvað endurspeglar lífið sjálft betur en knattspyrnan? Margir kallaðir, en fáir útvaldir. Þau lið sem spila í efstu deild vita að eitt þeirra fellur og það heldur þeim á tánum. Stundum næst ekki sigur, þrátt fyrir að menn leggi sig fram.

Já, knattspyrnan er eins og lífið, nema að einu leyti: Maður getur komist í gegnum lífið og verið sigurvegari án þess að eyðileggja á sér lappirnar! 

[Skúli S. Ólafsson (IP-tala skráð) 30.9.2007 kl. 21:29]

Blessaður Baldur og takk fyrir samúðina í garð okkar Víkinga! Skyldi enginn hafa rannsakað áhrif þess að halda með ómögulegum liðum?

Fótboltinn kemur inn á mörg svið tilverunnar. Hér og hér má sjá smá sýnishorn hugleiðinga út frá þeim tengslum!