Af sneypuför minni á Selfoss!

Ég kom á Selfoss áðan sem ekki er í frásögur færandi, frekar sviplaus maður kemur í sviplaust þorp á Suðurlandsundirlendinu þar sem brúin fer yfir ána á móts við hús Guðna Ágústssonar en gott fólk býr þar, uppflosnaðir bændur af Suðurlandsundirlendinu og bændabörn sem voru aftarlega í systkinaröðinni, fólk að austan sem komst ekki alla leið til Reykjavíkur og svo auðvitað fólk sem fylgir þéttbýli og kemur að hvaðanæfa: rakarar, búðarmenn, löggur og kennarar og bóksali sem kom ofanúr Tungum.

 Engin frægðarför

 Þetta var engin frægðarför.  Ég ætlaði að fara að mæla ESB bót á rakastofunni þar sem Björn og Kjartan ráða bæði skærum og umræðum.  Mér varð ekki kápan úr því klæðinu – kom út aftur eins og halaklipptur hundur margjarðaður í umræðunni og lofaði sjálfum mér því að minnast aldrei á þetta meir enda að eðlisfari friðsamur maður og gæfur. Þótti mér ráð að bregða mér í bókakaffi, róa taugarnar yfir kaffi og góðri bók og jafnvel súkkulaðitertu. Ég var þó ekki búinn að vera þar inni nema fimm mínútur þegar búið var að pakka mér saman í ESB umræðu sem hafði byrjað sem ósköp sakleysislegt tal um nýja ríkisstjórn og Framsóknarflokkinn og þess háttar sem hefur stytt margan langan veturinn.

 Eins og að hitta Guð almáttugan

 Skyndilega, eins og stormviðri, við ógætilegt orð af minni hálfu stóð á mig rökflaumur hins gáfaða og kjarnyrta bóksala.  Á rakarastofunni varð ég svolítið smeykur við þetta ESB en bara svolítið því þetta eru gæðamenn en nú varð ég skelfinu lostinn og skilur sá einn sem mætt hefur Bjarna Harðarsyni í mótESB ham. Hefði ég samstundis lagt niður skottið ef ekki hefði verið halaklipptur fyrir muldraði eitthvað og forðaði mér út frá hálfdrukknu kaffinu og vissi ekki fyrr en ég var staddur yfir Evrópskum ávöxtum í Krónunni (sem mun þá heita Evran seinna meir) og gekk þar beint í flasið á Guðna Ágústssyni.  Og það var eins og að hitta Guð almáttugan eftir það sem á undan hafði gengið.  Umræða okkar hlý og notaleg, yfirveguð, jarðbundin, gamall höfðingi hitti gamlan prest og þeir gengu saman um búðina og dásömuðu tilveruna og vöruúrvalið.

Forsetinn og prestarnir

Óháði söfnuðurinn hélt upp á 50 ára vígsluafmæli kirkju sinnar með hátíðarmessu, kaffi og rjómatertum sl. sunnudag.  Hólmfríður Guðjónsdóttir sem lengi var formaður safnaðarins flutti hátíðarræðu og Pétur Þorsteinsson prestur safnaðarins lengst til vinstri á þessari mynd þjónaði fyrir altari eins og sagt er. Aðeins fjórir prestar hafa þjónað þessari ágætu fríkirkju. Frá stofnun safnaðarins og til 1984 var það séra Emil Björnsson sem jafnframt var fréttastjóri, maður eftirminnilegur, látinn fyrir allmörgum árum. Þá var það undirritaður um tveggja vetra skeið, síðan Þórsteinn Ragnarsson sem nú er framkvæmdastjóri Kirkjugarða Reykjavíkur sonur hins mæta klerks Ragnars Fjalars Lárussonar. Viðstaddur hátíðina var forseti Íslands Ólafur Ragnar Grímsson. Þetta var sama dag og hann tók á móti nýju ríkisstjórninni á Bessastöðum. Sigurður Bogi Sævarsson blaðamaður og ljósmyndari og mannvinur stóðst ekki mátið og hóaði okkur saman á mynd. Ég er þessi sem trana mér fram fremst á myndinni.  BK

Kirkjan á siglingu!

Þjóðkirkjan er á Preststefnu í takti við samfélagið og ,,nýir tímar, endurmat og framtíðarsýn” eru meginstef á stefnunni sem kallar til, eins og oft áður, fræðimenn og hugsuði utan preststéttar þó nóg sé af þeim innan hennar- þetta er styrkeiki fremur en veikleiki.

Kirkjunnar menn fjalla nú hispurslaust um samfélagsmál eins og greinar guðfræðinganna átta, málþing þjóðmálanefndar og nú preststefna bera með sér. Og enginn hallmælir kirkjunni og bendir á að hún eigi að halda sig við siðferðileg og trúarleg málefni. Það hefur runnið upp fyrir fólki að þetta er eitt og hið sama. Að minnsta kosti er siðferðið kjarninn í öllu okkar atferli þar með pólitísku atferli.  Það leiddi nær dauðann í sér að eftirláta stjórnmálin kjölfestulausum krökkum sem höfðu í útlöndum komist yfir nýjar kennslubækur í hagfræði með fáránlegum kenningum sem byggðu á misskilningi á Adam Smith. Það var ekki nóg með að viðskipti væru markaðsvædd heldur samfélagið allt, samskiptin öll.  Markaðshugsunin átti alls staðar við – það sem ekki var bannað var leyft. Það sem ekki fór í bága við lög var í lagi hversu siðlaust sem það var.  Við tókum okkur sameiginlega úr forsæti og settum þar okkur sjálf, hvert og eitt.  Meðan við gátum eignast okkar snekkju var allt í lagi.

 

Þegar ræður prestanna eru skoðaðar kemur á daginn að þeir vöruðu við og héldu fram klassískum kristnum gildum um nægjusemi, hógværð, umhyggju og náungakærleika andspænis græðgi, sjálfsdýrkun, ójöfnuði og skeytingarleysi tímanna en það var lítið á þá hlustað og biskupinn uppnefndur við hirðina.  Nú er þetta breytt.  Flestir gera sér grein fyrir því að í siðferðisboðskap kirkjunnar felst sígild pólitík allra tíma. Að jöfnuður og virðing fyrir manneskjunni og aðstæðum hennar er kjarninn í allri pólitík ekki meðlæti sem hægt er að skilja eftir á diskinum.

 

Þeir sem töluðu töldu ekki tímana til að hrófla við stöðu þjóðkirkjunnar. Aldrei sem nú væri ástæða til að halda í hina sterku norrænu þjóðkirkjuhefð.  Hæstiréttur hefur komist að þeirri niðurstöðu að þjóðkirkjufyrirkomulagið mismuni ekki þegnunum (málshöfðun Ásatrúarfélagsins) og ECRI, mismununarstofnum Evrópuráðsins telur svo ekki heldur vera og telur þjóðkirkjufyrirkomulagið á Norðurlöndum félagslegt og menningarlegt fyrirkomulag og þannig sé á málum haldið í þessum ríkjum í trúarefnum að ekki sé hægt að tala um mismunun. Þó er víst að vegur kirkjunnar og boðskapur hennar veltur ekki á sambandi ríkis og kirkju eða má ekki gera það.  Kirkjunnar fólk þarf hispuslaust að halda fram sínum kristnu gildum hvernig sem fyrirkomulagið er og ef marka má andann á Prestastefnu þá er það ákveðið í því að gera það enda komið á daginn að þjóðin þarf eins og hver annar bátur á siglingu á kjölfestu að halda.(þjóðir og bátar þurfa kjölfestu þó að slíkt sé óráð í bönkum). En þó að við höldum þessu fyrirkomulagi þurfum við að búa þannig um hnúta að engum sé mismunað og allt sé gegnsætt og á opnu borði.

 

Að lokum þetta: Fjölmiðlamenn ættu að kalla guðfræðinga oftar til. Við eigum haug af vel menntuðum, víðsýnum gáfuðum og skemmtilegum guðfræðingum.  Kannski þurfa þessi guðfræðingar að stíga betur fram svo eftir þeim sem tekið.

Fréttastofur ala á fordómum!

Ég verð að skrifa mig frá þessu. Undanfarin ár hefur Eftirlitsnefnd á vegum Evrópuráðsins (ECRI) beint því til aðildarríkja að fjölmiðlar verði hvattir til þess að greina ekki uppruna afbrotamanna. Það ali fyrst og fremst á fordómum í samfélagi. Morgunblaðið og fréttastofa sjónvarps (meðan hún var undir stjórn Elínar Hirst) unnu greinilega í samræmi við þessi tilmæli (hvort sem það var þeirra vegna eða vegna almennrar skynsemi).  Fréttastofa útvarpsins gerði það ekki og tíundaði ítrekað þjóðerni eða a.m.k. hvort að viðkomandi væru íslenskir eða útenskir (án þess að það skipti máli í samhengi málsins eins og getur verið þegar um ferðamenn er að ræða eða útlensk gengi). Með þessu háttarlagi ala fréttamenn á fordómum.  Og með þessu ómenntaða framferði lenda menn í gryfju:  Þegar subbulegir glæpir eru framdir telja sömu fréttastofurnar nauðsynlegt að taka það fram að glæpónarnir hafi verið íslenskir, sé það tilfellið sem oftast er:  Ég man eftir þremur tilvikum:  Þegar strákar ógnuðu kaupmanni í Mávaahlíðinni. Þegar kona var myrt nálægt Straumsvík og núna þegar hjónum var ógnað á Arnarnesinu (heyrði það reyndar á Bylgjunni). Með því að tíunda það einungis þegar alvarlegir glæpir eru framdir að viðkomandi hafi verið íslenskir eru menn að segja: Ætla mætti að viðkomandi hafi verið útlenskir. Ala sem sagt á enn meiri fordómum með miklu duldari hætti en áður.

Sem sagt:  Hefji fréttamenn þessa aðgreiningu lenda þeir í fordómapytti.

Mín skoðun er sú að fréttamenn ættu að skoða þessi mál betur þegar um hefur hægst í íslensku samfélagi. Það er óskynsamlegt að tilgreina uppruna afbrotamanna nema þegar málefnalegar ástæður gefa tilefni til þess. Sem sérfræðingur í ECRI sem hef átt þátt í því að semja ótal tilmæli í þessa veru í ýmsum löndum er ég tilbúinn til þess að hjálpa til.

Annars hef ég orðið var við það að Íslendingar eiga erfitt með að taka tilmælum. Væntanlega gerir smæð þjóðarinnar það að verkum.  Veit ekki.

Kardimommubærinn - góðan daginn!

Í Kardimommubænum leikur Thorbjörn Egner sér með Gypsi (Tatara, Sígauna, Roma, Roma-Sinti, Roma-Gypsi) ímyndina.  Ræningjarnir reynast vera tónlistarmenn, hafa færst út á jaðar þjóðfélagsins atvinnulausir og vansælir, kunna ekki annað en að ræna sér til matar, lifa í skítugu hreysi – samfélaginu finnst stafa ógn af þeim (þeir halda ljón) þó að þeir séu í raun og veru bestu skinn sem ekki geta gert flugu mein og eiga sér enga ósk heitari en fá að vera með í samfélaginu með einhverjum hætti, njóta einhverrar velferðarþjónustu eða það sem er allra best- fá hlutverk, fá vinnu. Allt fer þetta vel. Ræningjarnir reynast vera hinir mætustu menn, jafnvel hetjur.

Roma eða annað fólk sem lifir á jaðri samfélagsins er í raun og veru engin ógn við hið friðsæla samfélag (Kardemommubæinn).  Það þarf bara skilning, fá að taka þátt. Jaðarmennska þess er ekki bara því sjálfu að kenna – það er ekki síður sök hins friðsæla samfélags sem óttast öll afbrigði.

Við hér þurfum að gæta þess að taka alla með.  Fordæma ekki þá sem eru á jaðrinum heldur kippa þeim uppí. 

Aðildarviðræður - takk!

Nú verða menn að fara til Brussel og hefja könnunarviðræður. Í framhaldinu leggjum við inn aðildarumsókn og hefjum samningaviðræður. Þjóðin hefur ekki efni á að tvístíga hér í orðaleikjum og þrasi, hefur ekki efni á að stjórnast af hræðsluviðhorfum.(Enga tímatöfsumræðu um einhliða upptöku evru, dollar, kanadískan dollar, norska krónu, bandalag við Kíverja, upptöku á yeni o.s.frv.). Upprétt göngum til viðræðna og látum reyna á það hverjum við náum  út úr samningum.  Auðvitað fellum við samninginn ef hann er óásættanlegur en samþykkjum hann sé hann ásættanalegur.  Það þýðir ekkert að mynda ríkisstjórn sem ekki fer í þennan leiðangur. Sjálft ferlið ætti að leiða til þess að við tökum upp agaðri og betri vinnubrögð á öllum sviðum þjóðlífsins.  Fagmennsku, fagmennsku og aftur fagmennsku.  Og enn einu ber að fagna varðandi þessi kosningaúrslit. Kynjahlutfallið hefur lagast.

Nýtt land - ný von?

Það er gaman að vakna upp í nýju pólitísku landslagi.  Evrópustjórn í spilunum. Samfylkingin stærst. Sjálfstæðisflokkurinn kominn í stærð íhaldsflokka á Norðurlöndum.  Margir Sjálfstæðismenn hafa greinilega farið yfir á Framsókn sem nýtur góðs af. Einörð viðleitni Vinstri grænna til að draga úr fylginu bar árangur á síðasta sprettinum.  Borgarahreyfingin uppskar.  Nú verður gaman að fylgjast með framhaldinu. Hér gætu þróast tvær blokkir, velferðarblokk með Samfylkingu, Vinstri grænum og Borgarahreyfingu og hægri blokk með Framsókn og Sjálfstæðisflokki.

Tölur vantar úr 2 kjördæmum

Í dag er ég kóngur um stund!

Í dag er ég kóngur um stund. Fæ að kjósa.  Kýs samfélag heiðarleika og manngæsku, nýtt upphaf, nýja tíma, nýja öld.  Ekkert má verða sem fyrr, allt skal verða nýtt.  Segjum skilið við samfélag sérgæsku, græðgi, montháttar og upphafningar hégómleikans.  Í dag er dagur vonarinnar, vonarinnar um nýtt og betra Ísland og þar með betri heim.  Við megum aldrei gefa vonina frá okkur og von er ekki hilling út við sjóndeildarhring heldur eitthvað sem við vinnum að – ekki með því að vera í líði – stjórnmál eru ekki íþróttir – heldur með því að gera upp hug okkar, sjá fyrir hugskotssjónum að hverju við viljum stefna og haga okkur svo samkvæmt því , kjósa samkvæmt því – óhrædd og vera óhrædd upp frá því – ekki hrædd, nafnlaus, bæld heldur uppréttar manneskjur meðal uppréttra.

Virðum heiðarleikann - burt með þá sem vega úr launsátri!

Virðum heiðarleika stödd í kjörklefanum.  Hugsum um það hverjir hafa verið heiðarlegir í kosningabaráttunni.  Þeir eru líklegir til þess að endurreisa Ísland nýrra gilda.  Verum á varðbergi fyrir gömlu töktunum yfirborðsmennsku, græðgi, óheiðarleika. Leitum sannleikans. Þá mun okkur vel farnast. Höldum svo áfram að taka þátt.  Munum að stjórnmál eiga ekki að vera einkavettvangur útvalinna heldur sjálfsagður og eðlilegur þáttur í lífi hverrar manneskju.  Þeir sem kosnir eru eru ekkert merkilegri en annað fólk.  Þeir eru þjónar okkar til tiltekins tíma og eiga svo að hverfa til sinna fyrri starfa. Burtu með stjórnmálaelítuna.  Slíkt fyrirbrigði verður alltaf spillt.  Og niður með þá sem vega úr launsátri.  Þeir ættu að vera fyrirhrunsfyrirbrigði.  Verum óhrædd við að koma fram undir nafni.

Setjum við kúrsinn eða ráfum við ráðalaus?

Gleðilegt sumar! Eitt fyrsta verk mitt í sumar verður að kjósa Samfylkinguna fyrst og fremst vegna afstöðu hennar í Evrópumálum.  Ef við sækjum ekki um aðild og komumst að því í samningaviðræðum hverju við fáum framgengt verða þetta ráðleysistímar þar sem fólk flýr land og við verðum jafnvel dæmd til einangrunar og fátæktar.  Við eigum að sækja um og sjá hvað aðildarsamningur býður upp á. Að öllum líkindum myndu kjör almennings batna verulega og ekki er loku fyrir það skotið að bændur yrðu, þrátt fyrir hræðsluáróður bændasamtakanna, býsna ánægðir og mjög líklegt er að dreifðar byggðir myndu styrkjast.  Þá þurfum við auðvitað að sjá til þess að þeir sem búa við ströndina hafi veiðréttinn í hafinu.

Undarleg er öfgafull afstaða Vinstri grænna gegn ESB þrátt fyrir það að hagur almennings myndi örugglega batna við inngöngu og réttindi neytenda og launamanna batna, mannréttindastarf eflast.(Ég gæti trúað að þau hafi orðið fórnarlömmb öfgafullra vefsíðna gegn ESB).  Í Framsóknarflokknum hefur kaupfélag Skagfirðinga og forysta Bændasamtakanna tekið völdin og heimta óbreytt ástand.  Sjálfstæðisflokkurinn hefur afsalað sér forystuhlutverki í íslenskum stjórnmálum ekki með spillingu heldur með ákaflega flöktandi og ráðleysislegri afstöðu í Evrópumálum.

Þetta sumar verður sem sé þýðingarmikið fyrir íslenska þjóð.  Verður einhver kúrs settur eða ráfum við ráðalítil í átt til framtíðar.

 

 

Sumar og vetur frusu saman