Kaldhæðnislegir aulabrandarar!

Ég lenti í því að vera lagður inn á Landsspítalann í tvo daga sem er nú ekki í frásögu færandi. Hjá mér var þetta jákvæð reynsla. Það var skemmtilegt að liggja á stofu með þremur öðrum.  Vakna upp við brandara, kaldhæðni og leggja sjálfur til slíkt.  Kynnast lífsferli bláókunnugra manna.  Láta koma fram við sig eins og prins.  Fá athygli og mat í rúmið.

Það vantar tilbreytingu í daglegt líf.  Maður vaknar upp á hverjum þeim morgni sem guð gefur með sömu manneskjunni og sama krakkastóðinu.  Á ferðlögum –einn á tilbreytingasnauðu tveggja stjörnu hótelinu.

Vonandi verður ,,tilbreyting” manns ekki fólgin í tíðum ferðum á Landsspítalann svo sem er hlutskipti margra og þeir hinir sömu eru auðvitað beðnir afsökunar á svona léttúðlegum skrifum.

Hins vegar gæti ég breytt um.  Gengið í norska herinn eða farið í vegavinnu og vaknað þá upp í vegavinnuskúrum eða hermannaskýlum. Á slíkum stöðum vakna menn upp við kaldhæðnislega aulabrandara.

Athugasemdir

[Sigþrúður Harðardóttir, 8.5.2008 kl. 19:51]

Ég er svo feginn hvern þann dag sem ég fæ að vakna með sömu manneskjunni og sama krakkastóðinu. Ég vil helst alls ekki vakna öðruvísi...

[Baldur Kristjánsson, 9.5.2008 kl. 08:55]

Fyrirgefðu Hallgerður.  Fyrst þú spyrð. Þetta hefur ekkert að gera með fínt og ófínt. þetta er hjartnæm kveðja til mannanna sem ég hitti og svolítill uppveltingur á því hvað gefur lífinu gildi.  Smá stemmning blandin kaldhæðni.  Kv. B