Auðvitað borgum við!

Eftir að hafa hlustað á Steingrím J. Sigfússon  og Sigmund Davíð í Kastljósinu í gær er ég ennþá sannfærðari en áður um að rétt sé að samþykkja samninginn við Breta og Hollendinga um greiðslu á innistæðum þarlendra. Sigmundur Davíð hafði enga lausn til að tala fyrir. Hann var aðeins að sinna eðlilegri stjórnarandstöðu.   Málið er risastórt og erfitt.  Við erum með allt niðrum okkur. Við höfðum trúað því að við mættum allt og gætum allt en flugum því miður of nálægt sólinni. Samingurinn gefur okkur svigrúm.  Léttir af okkur mesta þrýstingnum og gefur okkur þar með til dæmis ráðrúm til þess að rannsaka bankahrunið og aðraganda þess. Og  hann gerir ráð fyrir því að við sem þjóð stöndum við okkar.  Er það ekki það sem fólk á að gera?

Útlánin eiga að greiða Icesave

Af Icesave reikningum, ríki Vatnajökuls og amx.

Íslendingar verða að átta sig á því að þeir eru ekki lengur ribbaldar nýflúnir frá Noregi.  Þeir halda að vísu þræla þá eins og nú (láglaunafólk) en þeir eru komnir í annað og betra samband við umheiminn en þá var. Vitaskuld borgum við skuldir sem efnt var til með svokölluðum Icesave reikningum.  Það er ekkert flóknara en það að ef við skellum hurðum og neitum að borga þá verður við Kúba norðursins. Leiðin til áframhaldandi hagsældar Íslendinga liggur í samstarfi og samvinnu við þjóðirnar í nágrenni við okkur.

 

P.s. Í ríki Vatnajökuls er finn vefur hannaður og starfræktur af Sveinbirni Imsland. Flettiði endilega upp á honum ef þið ætlið að fara um suðausturland.  Þar renna fyrirsagnir pistla minna í gegn.  Það er ekki við mig að sakast heldur Sveinbjörn.  Ég hef ekki sóst eftir þessum heiðri aðeins veitt góðfúslegt leyfi og raunar varað hann við að einhverjum kynni að þykja þetta óþægilegt.  Það hefur alltaf verið svo að sumu fólki líkar best við mig án skoðana minna. Morgunblaðið hefur á þessu fínan hátt. Á þar til gerði síðu birtist upphaf pistla af og til þannig að aðeins þeir sem eftir leita freistast til að lesa. Pistlarnir eru þá í umhverfi annara pistlahöfunda (þar á meðal nokkurra Framsóknarmanna sem skafa ekki utan af hlutunum)  þannig að allt sem ég skrifa hljómar eins og beint upp úr guðspjöllunum.  Enda verð ég sjaldnast fyrir neinu áreiti(nema misósvífnum en yfirleitt heiðarlegum kommentum) nema þegar þeir amx menn (fullorðnir menn sem hafa það sér ósamboðna hlutverk að ráðast nafnlaust að þeim sem gagnrýna eða gera grín að Sjálfstæðisflokknum) renna sér á mig. Þeir eru þannig í svipuðu hlutverki og Paul Scholes í Man. United liðinu. Skriðtækla menn þannig að þeir haltri helst útaf.

En til ykkar elskur og þeir taki til sín sem eiga! Lesiði bara það sem kemur frá flokknum ykkar en talið við Sveinbjörn Imsland ef ykkur finnst vírusvörnin í ykkur sjálfum ekki nógu öflug og freistist til þess að kíkja á óhroðann úr mér.

Hátíðarhöld, hafnardagar og minnisvarðar!

Sjómannadagurinn er nú haldinn hátíðlegur um land allt og er raunar orðinn fyrir löngu tveggja daga hátíð.  Í Þorlákshöfn sem er bær við suðurströnd Íslands hefur raunar staðið yfir þriggja daga hátíð þar sem hefðbundnir Hafnardagar, sem eru svona þorpshátíð að hefðbundnum sið, voru hafðir á Sjómannadagshelginni. Sprell og læti, siglingar,kappróðrar, uppákomur, listsýningar og dansleikir voru á hverju strái.  Fjölskyldur skemmtu sér saman, ágæt stemning í góðu veðri, vín sást varla á nokkrum manni

 Vel var mætt í sjómannadagsmessu í þessum kardimommubæ og eftir messu var haldið að minnisvarða um þá sem horfið hafa eða drukknað í sjó og vötnum og lagður blómsveigur, sunginn þjóðsöngur og blessað yfir. Svipuð menning er í mörgum sjávarplássum t.d. í plássi fegurðarinnar  Höfn í Hornafirði þar sem blómsveigur var lagður að minnisvarða um sjómenn og útgerð á Austurlandi að lokinni messu í Hafnarkirkju en er nú lagður að minningarreit við Hafnarkirkju.  Hér má sjá þá Guðfinn Karlsson fyrrverandi skipstjóra og Ólaf Jónsson starfandi sjómann(t.h.) halda á milli sín blómsveig sem lagður var að minnisvarðanum við Þorlákskirkju.  Mynd BK

Datt þrisvar og brosti hringinn!

Ég rakst á þenna brosandi englending við T-bæ í Selvogi í gær. Hann var búinn að hjóla um Ísland í ellefu daga. Fór frá Keflavík vestur um Snæfellsnes, Dali, Húnavatnssýslur, Skagafjörð og suður Kjöl og var nú kominn alla leið í Selvoginn á leið í Flugstöð Leifs Eiríkssonar. Gærgdagurinn, ellefti dagur hans var fyrsti sólardagurinn, rok og rigningu fékk hann alla daga en brosti nú hringinn. Hann sagði að hlýtt og gott viðmót Íslendinga hefði glatt sig. Hann var búinn að gera við nokkrum sinnum og hafði dottið þrisvar. Aftur: Já og fara þá austurum.

Drög að Sjómannadagsprédikun!

Í dag (á morgun) þökkum við sjómönnum fyrr og síðar, ungum sem gömlum, lífs og liðnum fyrir starf þeirra og líf.  Þökkum þeim fyrir það að hafa við erfið og hættuleg skilyrði fært okkur björg í bú. Sérstaklega er hugur okkar með þeim sem hafa farist við störf sín og með þeim sem lokið hafa lífi sínum hér á jörðu.  Blessuð veri minning þeirra allra.  Þetta voru hetjur hafsins, í hópi hinna raunverulegu hetja þjóðarinnar. Nú er æ sjaldnar talað um hetjur hafsins – æ sjaldnar verður sjómannsstarfið tilefni rómantískra eða raunsannra hugleiðinga skálda.  Umræðan hefur færst frá sjósókninni sem slíkri yfir í fyrirkomulag, eignarhald.  Veröldin hefur líka breyst.  Tæki orðið öruggari, vistin um borð manneskjulegri, sjósóknin skipulegri, allt er kortlagt.  Þó er sumt sem aldrei breytist, brælan, volkið, erfiðið, bleitan, saltið, fjarveran. Sjómannsstarfið verður aldrei eins og hvert annað starf, það mun ávallt krefjast fórna og útgerðin verður aldrei eins og hver önnur atvinnugrein. Til þess er hún háð of mörgum náttúrulegum þáttum sem við höfum litla eða enga stjórn á. Útgerð  verður alltaf blandin áhættu, háð sveiflum – þar verða menn alltaf mis farsælir sagan kennir okkur að sumir eru einfaldlega farsælari en aðrir.

Og gleymum því ekki að sjósóknin ræður líklega baggamuninn um það að hér á landi er hægt að lifa sómasamlegu lífi. Það er hægt að lifa á gæðum landsins landbúnaði, orkunýtingu og með því að sýna ferðamönnum landið og selja þeim handverk og menningu en sjómennskan verður ávallt það sem ríður baggamuninn.  Þess vegna megum við til að halda á málum með þeim hætti að afrakstur af greininni verði sem mestur án þess að gengnið sé á höfuðstólinn – greinin verður með öðrum orðum að vera sjálfbær  - . Og við verðum að gæta þess að auðlindin sjálf hverfi aldrei úr eigu þjóðarinnar og ákvarðanir um aðgang verði ávallt með íslenskum lögum gerðar með hagsmuni þjóðar í bráð og lengd í huga.  Hvernig þessum markmiðum verður best náð er svo útfærsluatriði stjórnvalda og hvort sem það verður í meiri eða minni samstarfi við aðrar þjóðir.  Það sem snýr að kristnum dómi er fyrst og fremst þetta:  Í fyrsta lagi. Að auðlindin verði einnig auðlind fyrir komandi kynslóðir.  Í öðru lagi að réttsýni, sanngirni og jafnræði ráði ferðinni þegar ákvarðanir eru teknar um fyrirkomulag nýtingar.

Á Sjómannadegi eða sjómannadagshelgi  óska ég sjómönnum og fjölskyldum þeirra alls góðs og bið þeim Guðs blessunar.

Hvað með trúarjátningu Framsóknarmanna?

Ég var gjörsamlega tekinn í bakaríið í gær.  Kom inn á kaffistofu verkstæðis og til þess að halda uppi samræðum sagði ég eftir vandræðalega þögn:  ,,Þeir eru samir við sig Framsóknarmennirnir, vilja gefa öllum upp skuldir”.  Það var eins og skrattinn hefði losnað af nagla.  Það sem ég hélt vera venjulega íhaldsmenn reyndust vera grjótharðir Framsóknarmenn sem réðust á mig með kjafti og klóm, þuldu trúarjátningu formanns síns afturábak og áfram sópuðu upp dæmum um það hvað 20% niðurfelling skulda myndi glæða útbrunnið samfélag, allur tilkostnaður yrði hagnaður.  Ég var gjörsamlega kjaftaður á kaf og eftir smá útúrsnúninga að hætti Íslendings þóttist ég þurfa að hverfa til þýðingarmeiri starfa og hvarf á braut með skottið vel falið upp í frakkanum.Nú skora ég á einhvern lesanda þessarar síðu að setja svona í tíu línum þulu sem ég á að fara með við svona erfiðar kringumstæðum því að ég vil gjarna styðja það fólk af heilum hug sem tók að sér að skafa flórinn eftir ríkisstjórnir sem fylgdu hugmyndafræði nýfrjálshyggju. Ef hugmyndir Framsóknar eru hins vegar eins góðar og kaffistofan lét þá á að gefa þeim gaum.  Geta þær ekki virkað með einhverjum takmörkunum? Ég myndi útaf fyrir sig fagna því ef íbúðarlán mitt hrykki saman um 20% en enginn má hugsa um sjálfan sig þegar hann tekur afstöðu í samfélagsmálum.

Niður með nöldrið - upp með húmorinn!

Ég er ánægður með stýrivaxtarlækkunina.  Ég er ánægður með auknar álögur á tóbak, brennivín og bensín.  Ég er ánægður með ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur. Þar á bæ vinnur fólk vel.  Ég er ánægður með það aðhald sem AGS veitir.  Ég er ánægður með það að við skulum vera að færast nær því að sækja um aðild að Evrópusambandinu. ESB aðild er algjör forsenda þess að hér verði gott að búa á næstu áratugum. Ég er meira að segja ánægður með Bjarna Benediktsson - hann virkar hógvær og sanngjarn. Þegar maður opnar blað eða kveikir á sjónvarpi þá vellur út kraumandi óánægja með allt og alla, neikvæðni, bölsýni, samsæriskenningar til hægri og vinstri.  Erum við að festast í óæskilegu fari óánægjunnar, neikvæðninnar?  Við verðum að snúa við blaðinu og fara að láta ánægju okkar með það sem vel er gert í ljós!   Hætta þessu stöðuga nöldri. Það gerir okkur ljót í framan.

Frábær útvarpsþáttur hjá KK

Þátturinn hans KK á milli átta og níu á Rás 1 er frábær fyrir dynósár eins og mig.  Mússík frá mínum eigin bernskudögum íslensk sem erlend, Bítlarnir og  Smárakvattettinn og Leikbræður vestan úr Dölum.  KK virðist hneigjast að raddaðri mússík.  Inn á milli laga kemur hann ljúfur og elskulegur, tranar sér ekki fram, rænir ekki athyglinni.  Upp er runninn frábær útvarpsmaður.

Ég vil kaupmanninn á horninu aftur!

Ég vil versla við kaupmanninn á horninu.  Ég vil heimsendingarþjónustu.  Við erum eins og idjótar að vaða um mörg hundruð fermetra búðir – einu sinni til tvisvar í viku – keyra miklar vegalengdir, bera allt heim. Gróðinn af viðskiptum okkar rennur ekki til samfélagsins – fer til örfárra gróðapunga í skattaskjól eða lystisnekkjur.  Þetta var svona fyrir hrun og þetta verður svona eftir hrun.  Ég vil kaupmann sem lifir og hrærist í því samfélagi sem búðin hans er í, eyðir þar peningum sínum og blandar þar geði við fólk.

Kína eða Evrópa?

Sendiherra Kína hefur verið kallaður heim! Ég tel ekki fráleitt að helgistundin í Hallgrímskirkju hafi gert útslagið. Kínverjar greina ekki á milli ríkis og kirkju.  Í fjarlægðinni rennur þetta allt saman. Lama er sem sagt leiddur inn í sjálfan þjóðarhelgidóminn. Það eiga Kínversk stjórnvöld sjálfsagt erfitt með að þola.

Hverjir eru það annars sem hafa talað fyrir því að við tækjum upp eitthvað sérstakt samband við Kína í stað þess að ganga í Evrópusambandið?  Einhverjir Evrópufælnir menn sem tala mikið um fullveldi og sjálfstæði! 

Við eigum ekki að láta Kínverja segja okkur fyrir verkum í mannréttindamálum.