Sannir sigurvegarar!

Ég hef í morgun skrafað við Pólska menn sem eru að vinna í húsinu mínu  og búa hérlendis og eru líka orðnir svolitlir Íslendingar í sér. Þeir eru að sjálfsögðu frekar daprir enda í þeirri einkennilegu aðstöðu að eiga bæði móðurland og föðurland, hjartað slær með upprunalandinu en einnig með landinu sem varð ákvörðunarstaður þeirra a.m.k. í bili.  Ég hughreysti þá eins og mér einum er lagið en ef ég hef skilið þá rétt þá töpuðu Pólverjar líka í blaki fyrir Ítölum í morgun og þeir virtust taka það nær sér.  Pólverjar eiga sem sagt bágt í dag. En við Íslendingar þekkjum taptilfinninguna vel og getum því verið skilningsríkir.  þannig eru líka ekta sigurvegarar.

En mikið andskoti var gaman í morgun.

Rógburður sem valdatæki!

Rógburður er tæki í pólitískri valdabaráttu og hefur alla tíð verið.  Hér  á landi tala menn ekki mjög illa um andstæðinga sína en leiknir stjórnmálamenn sem náð hafa langt hafa lag á því að tala af góðviljaðri, kankvísri illgirni um andstæðinga sína, samfokksmenn sem aðra, svona vel en samt; þeir eru ekki alveg í lagi.  Yfirleitt vaxa stjórnmálamenn og aðrir í viðkynningu eru sem sagt betri en hinn pólitíski orðrómur sagði til um.  Kænir stjórnmálamenn nota auðvitað rógburðinn til þess að halda sauðunum í sinni stíu og margur flokksmaðurinn hér sem annarsstaðar lifir alla tíð í þeirri blekkingu að forystumenn annarra flokka séu illa gerðir erindrekar vafasamra afla. Hér á blogginu má oft sjá dæmi um slíkt.

Mér kemur þetta í hug þegar ég les um hvernig Sjálfstæðismenn virðast hafa rægt Ólaf F. Magnússon og þegar Matthías Johannessen minnir á rógburðinn í Alþýðubandalaginu á síðustu öld. Það var gott að sá flokkur lagðist af.  Raunar ætti að leggja alla flokka af löngu fyrir 90 ára afmælið.  Innan  svona félagseininga myndast alltaf skotgrafir, ýmis konar illgresi festir rætur og flokkarnir verða of mikil markmið í sjálfu sér.

Setjum okkur markmið í íþróttum!

Okkur vantar afreksfólk í hinum ýmsu greinum.  Við eigum engan íþróttamann á heimsmælikvarða.  Við áttum strák sem var góður í tugþraut og tvær konur sem voru framúrskarandi í stngarstökki en þau eru öll hætt. Norðmenn, Danir, Svíar og Finnar eiga öll fólk í fremstu röð í mörgum greinum kvenna og karla; spjótkasti, skotfimi, hástökki.  Bretar hirða nú gull, silfur og brons eins og aldrei fyrr.  Voru áður fyrr með fáeinar medalíur en nú skipta þær tugum.  þeir hafa líka margfaldað framlög sín til íþrótta og telja sjálfir að þeir séu að uppskera eins og til var sáð.  Það er engin aukning í þessu hjá okkur.  Síðan Vilhjálmur Einarsson fékk silfurverðlaun sín hefur þetta legið heldur niður á við. Bjarni júdómaður og Vala Flosadóttir þó staðið upp úr meðlalmennskunni og fært okkur silfur og brons.

Við Íslendingar ættum að setja okkur það markmið að vinna bæði gull, silfur og brons á Olympíuleikum eftir svona átta til tólf ár.  Til þess að svo megi verða þurfum við að setja mikla fjármuni í íþróttir ekki síst barna- og unglingastarf.  það verður að koma í gegnum ríki og sveitarfélög. Hér dugar engin frjálshyggja.  Við eigum ekki að láta okkur lynda það að vera meðalskussar með einn sæmilegan mann í einhverju á nokkurra áratuga fresti.  Sé eitthvað til í hugmynd okkar um okkur sjálf ættum við að geta gert miklu betur.

Og ég er ekki að gleyma hópíþróttinni handbolta.  Árangur okkar þar sýnir að við getum verið á heimsmælikvarða í íþrótt.

Stóriðjan í Austur - Skaftafellssýslu!

Á síðustu þremur sólarhringum eða svo hef ég gengið upp að Svartafossi við Skaftafell, unað mér í sundlauginni á Svínafelli í Öræfum, róið á Kajak undan Hofsnesi í Öræfum, gengið um Ingólshöfða eftir ferð á heyvagni þangað út, kíkt á Þórbergssafnið á Hala sem er mátulega stórt, drukkið kaffi við Jökulsárlón, borðað heimatilbúinn ís í Árbæ á Mýrum og farið í heita potta við Hoffell í Nesjum en vatnið þar ku vera gott fyrir fólk sem líður af húðsjúkdómum. Nú sit ég í Nýheimum á Höfn og skrifa á Internetið satt að segja undrandi yfir öllum þeim afþreyingarmöguleikum sem uppáhaldssýslan mín hefur upp á að bjóða fyrir ferðamenn erlenda sem innlenda.  Á næstunni ætla ég upp á Skálafellsjökul með Guðbrandi Jóhannssyni og ganga á Skaftafellsjökul með fjallaleiðsögumönnum.  Næsta vor í maí hyggst ég svo ganga á Hvannadalshnjúk með Einari Sigurðssyni fjallamanni í Hofsnesi. Það er nóg að gera og margt við að fást.  Vonandi leikur lífið við mig og aðra eitthvað enn.

Eina hjónabandslöggjöf takk!

A degi Gay - pride göngu lýsi ég þeirri skoðun að ein hjónabandslöggjöf eigi að vera í landi.  Eina haldbæra leiðin í samfélagi er að allir án tillits til kynhneigðar, kynferðis, uppruna, litarháttar og trúar séu undir sömu lög seldir. Fólki sé með öðrum orðum ekki mismunað með nokkrum hætti í löggjöf eða framkvæmd hennar.  Allir eiga að vera jafnir fyrir lögum. Allir eiga að njóta sömu laga. Allir sem koma að fullnustu laga þ.m.t. trúfélög verða að sætta sig við það.  Og íslensk stjórnvöld ættu vitaskuld að staðfesta viðauka nr. 12 við mannréttindasáttmála Evrópu.  Sá viðauki bannar alla mismunun af hvaða  tagi sem er. Þeir sem í alvöru aðhyllast samfélag án mismununar ættu að berjast fyrir staðfestingu viðaukans.

 

Sunnudagshugvekjan: Því í fleira fólk því meira langlífi

Gömul  sannindi um það að maður sé manns gaman má setja fram á annan hátt, þennann: Hafðu samskipti við marga og þú munt lifa vel og lengi. Hamingjan felst  í samskiptum. Rannsóknir sýna að því fleirra fólk sem er í lífi þínu því langlífari verðirðu. Bjóddu góðan daginn, sýndu öðrum áhuga og þú munt verða áhugaverð(ur).  Hafðu samband við fjarskylda ættingja og spurðu hvernig gangi.  Yrtu á börnin þín.  Segðu sæl(l) elskan næst þegar makinn nálgast.  Deildu völdum. Talaðu við undirmenn þína eða samstarfsmenn. Vertu ekki eins og gamall og líflaus trjástofn. Vertu eins og blómum skrýtt laufgað tré.

Umbyltingin í Beijing og í Þorlákshöfn

Fylgdist með því á National Geographic hvernig Kínverjarar hafa byggt íþróttamnannvirki stór og smá glæsileg og minniháttar fyrir Olympíuleikana sem hefjast um næstu helgi.  Þeir hafa einnig umbylt samgöngukerfum og lestarkerfum lagað gangstéttir og sorpkanala eytt rottum og andófsmönnum.  Síðan 1995 þegar ákveðið var að þeir fengju leikana hefur allt verið á öðrum endanum í Beijing og verður fram að opnunardegi.

Síðan fyrrverandi hreppsnefnd ákvað að sækja um að fá að halda yngra landsmót ungmennafélaganna og fékk hefur með sama hætti allt verið á öðrum endanum í Þorlákshöfn.  Þetta var fyrir 2-3 árum.  Risaleikvangur hefur verið tekinn í notkun, sundlaug og óteljandi minniháttar íþróttamannvirki, götur lagaðar, gangbrautir lagðar, hús máluð.  Allt á fullu og allt á rúi og stúi fram á síðasta dag. Hlutfallslega miklu meir bylting í þessari 1600 manna byggð en í milljarðabyggð Kínverja.  Engum rottum þurfti þó að eyða og engum andófsmönnum.  þeir nenna ekki að búa úti á landi.

Blaðamenn sem þyrpast til Kína kvarta yfir því að síður séu þeim lokaðar á internetinu.  Hér eru engir blaðamenn stórblaða sýnist mér.  Fréttamenn sjónvarpstöðvanna voru í gærkvöldi í óða önn að vísa fólki á samkomur um allt land allt en ekki til Þorlákshafnar. Hér eru 7- 10 þúsund manns og ekkert vín. Unglingar á aldrinum ellefu til átjan ára keppa hins vegar í öllum mögulegum íþróttagreinum.  Æska landsins er hér upp á sitt besta. Hér ætti allt að vera morandi af fréttamönnum.  Daður fjölmiðla við fylleríissamkomur er hins vegar með eindæmum.

Ég veit að forsvarsmenn stórra hátíða reka harðan áróður fyrir sínu inn á fréttastofum. Miklir fjárhagslegir hagsmunir eru í húfi.  Nú má vel vera að landsmótsmenn hafi ekki gætt sín að þessu leyti en það á ekki að þurfa að matreiða allt oní fréttamenn.

 

Þótt þú langförull legðir..........

Ólafur Ragnar er ágætur forseti. Veldur embættinu vel. Embættið hefur í meðförum hans sterka formgerð og hann er greinilega hörkuduglegur. Virðist vera á þönum frá morgni til kvölds innanlands sem utan. Maður heyrir helgisögur um þátt hans í strandhöggi íslenskra manna erlendis. 

Ég held sem sagt að fáir myndu halda betur á embættinu.  Hann sé forseti harla góður.  Hann mætti þó láta af dekri sínu við ríka kaupmenn en kannski er það bara sú mynd sem fjölmiðlar draga upp. 

En þá eru bara fjögur ár eftir. Ólíklegt er að Ólafur sitji lengur en þeir forverar hans sem lengst hafa setið Vigdís og Ásgeir. Í augnablikinu koma mér í hug tvær manneskjur  sem valda myndu embættinun ágætlega Guðni Ágústsson og Ögmundur Jónasson. Næst kjósum við nefnilega frekar heimakæra persónu. Margreyndir menn í stjórnmálum munu í framtíðinni einoka embættið.  Stjórnkerfi eru orðin það flókin að það er eiginlega ómögulegt að menn utan stjórnmálageirans komist að.

Fer vel á því að Kristinn Sigmundsson syngi ,,þótt þú langförull legðir sérhvert land undir fót...." við embættistöku Ólafs. Hver skyldi hafa valið það?

 

Gott hjá Ólafi Áka og félögum

Rétt í þessu var ný íþróttaðstaða tekin í notkun í Þorlákshöfn og á morgun hefst hér unglingalandsmót UMFÍ.  Þessi aðstaða er glæsileg, inni og útisundlaug, tækjasalur, búningsaðstaða, nýtt anddyri þar sem hátt er til lofts og vítt til veggja, allt byggt í tengslum við þann ágæta íþróttasal sem fyrir var.  Útifyrir nýr fullburða knattspyrnuvöllur, Þorláksvöllur, með tartar hlaupabrautum umhverfis og áhorfendabrekkum. Allt saman hið glæsilegasta, eiginlega of gott til að vera satt. Vonandi eiga þessi glæsilegu mannvirki eftir að iða af lífi og fjöri um ókomna tíð.  það ku enn vera hægt að fá hús í Þorlákshöfn og að sjálfsögðu eru allir velkomnir á Ungmennafélagsmót yngra fólks.

Kokkurinn ekki kominn....

Stundum kem ég heim að veitingahúsum í nánd við þjóðveginn þar sem fyllilega er gefið í skyn að hægt sé að fá mat - t.d. með orðinu restaurant - og það er ekkert að fá. Þetta er í hádeginu og ekki búið að taka stóla niður af borðum. Útskýrt er að kokkurinn sé ekki kominn eða að hópur sé væntanlegur um kvöldið.  Maður endar alltaf á hamborgarastöðunum. það þarf ákveðna staðarþekkingu til að ferðast um landið og borða góðan mat. Í hádeginu er kokkurinn ekki kominn.  Á kvöldin er maður fyrir rútuförmunum.