Til hvers eru hægri menn. Gera þeir ekkert gagn?

Í grein minni um Framsóknarflokkinn undir yfirskyni bókadóms í síðasta tölublaði Herðubreiðar kemur þessi að mínu viti klassíska skilgreining á  hægri og vinstri.  Stefán Snævarr prófessor véfengir hana aldeilis á vefsíðu sinni http://blogg.visir.is/stebbivaldi/ telur reynsluna sína annað en að atvinnulíf eflist undir stjórn hægri manna og nefnir dæmi frá Bandaríkjum Ronalds Regans, Brasilíu  og Nýja Sjálandi máli sínu til stuðnings. Ég spyr á móti.  Til hvers eru þá hægri menn? Gera þeir ekkert gagn? Hér á eftir kemur skilgreining mín sem svona óvart flakkaði inn í þessa grein mína.

,,Þeir sem eru til hægri í pólitík vilja gera sem mest úr frelsi einstaklingins, að hann fái sem mest svigrúm til þess að skapa auð og ráða lífi sínu og taka ábyrgð á því, almannaþjónusta á að vera ódýr, hagkvæm, skattar því lágir. Ríkisvald er eftir þessu í lágmarki. Færa má rök að því að þetta frelsi verði til þess að menn græði meiri peninga – að meiri peningar verði til í heildina – en þeim verði (mjög) ójafnt skipt. Reynslan staðfestir þetta.”

,,Vinstri menn leggja meira upp úr atvinnu handa öllum og velferð – því að öllum séu tryggð sæmileg kjör, almannaþjónusta sé góð. Svigrúm einstaklinganna takmarkist við almannaheill. Skattar hafa tilhneigingu til að vera hærri, ríkisvald öflugra. Færa má rök að því að heildarkakan verði minni en jöfnuður meiri. Í einu samfélagi er það hollt að þessi andstæðu öfl skiptist á um að stjórna. Á stjórnartíma hægri manna eflist atvinnulíf en ójöfnuður eykst. Vinstri menn, þegar þeir komast að, koma lagi á sjúkrahús og skólakerfi, auka jöfnuð. Jöfnuður er beinlínis markmið vinstri manna. Frelsi einstaklingsins til athafna markmið hægri manna.”

 Ég get svo verið sammála Stefáni um að frjálslynd jafnaðarstefna sameini hvortveggja.

Útigangsmenn/útigangshross!

Í fréttatímum er klifað á því að útigangsmenn hreiðri um sig í yfirgefnum húsum og gámum. Áhersla  frétta er á húsin. Okkur virðist ekki koma neitt við hverjir þessir útigangsmenn eru. Við erum þó frædd á því að þeir geri þarfir sínar í horn og gólf. Í einum fréttatímanum var auk þess talað um að tilteknir útigangsmenn kæmu í leigubíl í gáminn á kvöldin. Það var raunar skrítin athugasemd.

 Ég spyr:  Hvaða fólk er þetta?  Er sjálfsagt mál að hér sé útigangsfólk? Er þetta fólk sem við hin höfum yfirgefið? Er þetta fólk sem er kvalið af fíkn? Er þetta kannski geðfatlað fólk? Við tölum um þetta fólk sem einhvern lýð, nafnlausan lýð, eins og útigangshross. Útigangshrossum er þó gefið.  Er þessu fólki gefið? Ekki er annað að heyra en að töluvert sé af fólki sem er flokkað sem útigangsfólk?

 Er þetta vitnisburður um okkur sjálf. Áhugi okkar liggur í verðmætum eins og húsum. Við þvælum um útigangsfólk eins og við séum að tala um pönnukökur. Verðmæti útigangsfólks er ekki mikið.

Að lækna þá sem þegar lifa!?

Nú erum við fyrst að fá alvöru umræðu um það hvort að leyfa skuli framleiðslu á fósturvísum eða fóstrum á frumstigi í þeim tilgangi að rækta líffæri, vefi og annað slíkt sem mætti nota til þess að lækna þá sem þegar lifa og eru veikir t.d. parkinsonssjúklinga, hjartasjúklinga, veik börn.

 Varðandi síðasta tilfellið er um það að ræða að búa hreinlega til varamann, fóstur af sama merg og það sem þegar lifir.

 Það mun vera hægt að fara ýmsar leiðir í þessu t.d. að búa til fósturbastarða með því að víxla saman frumum manna og dýra og rækta svo. Allt er hægt.

 Má þetta? Sennilega ekki rétta spurningin.  Þetta verður. Löngun mannsins til þess að lækna verður öllu öðru yfirsterkari.  Það skynja a.m.k. þeir sem hafa einhverja lífsreynslu.  Spurningin er hvernig? Vildir þú hafa orðið varalíffærabanki?  Svarið er já, svo fremi sem mér hefði verið haldið á stigi sem ég vissi ekki af mér, þ.e.a.s án vitundar. Þá hefði ekki orðið um mig að ræða.  Bastarður með mannshaus og fuglsbúk og  meðvitund í varhlutageymslu? Síður.  Það er sennilega ótti við þessa framtíðarsýn sem fær menn til að rísa upp á afturfæturna og mótmæla.

 En vísindin efla alla dáð. Það verður að leyfa rannsóknir á þessu sviði með eins ábyrgum hætti og hugsast getur. Ef á þetta verður lokað brýst framleiðsla á fóturvísum bara út með óábyrgum hætti í einkastofum út um hvippinn og hvappinn.

 Fólk sem beitir fyrir sig trúarbrögðum nær ekkert að stöðva þessa þróun frekar en aðra.  Nær væri því að reyna að hafa hönd í bagga og stuðla með því að ábyrgum lausnum.

Upprisa krónunnar ekki ávísun á eilíft líf!

Fór vel á því að krónan skyldi upp rísa á Páskum eftri að hafa verið í hel stödd littlu áður. Samt er hæpið að reikna með eilífu lífi henni til handa.  Gamanlaust.  Páskahátíðin minnir okkur á upprisu Krists.  Hún má einnig minna okkur á það að ekki rísa allir sem falla upp.  Ekki fara allir hlutir vel.  Hver og ein ferð er ekki til fjár. Lífshlaup allt er ekki gæfuríkt.  Samt er eina ráðið að finna djúpa merkingu í óförum og falli.  Og það dugar svo ekki annað en að bíta á jaxlinn og halda áfram. Geti menn haldið áfram  Það geta því miður ekki allir. Það rísa ekki allir upp. Nema þá í óeiginlegri merkingu.

Kína! Sendum bara íþróttafólk - enga ráðherra!

Björgvin Valur er með þeim allra skástu á Eyjan.is.  Nýlega ritar hann:

Hvað er svona sérstakt við íþróttir; hvers vegna á alltaf að halda þeim utan alls sem gerist í heiminum?  Af hverju rís fólk alltaf upp í heilagri vandlætingu, þegar talað er um að nýta Olympíuleikana til að vekja athygli á kúgun og ofbeldi? 

Þegar böðlum er leyft að nota Olympíuleikana sér til framdráttar, er ekki lengur um hreinan sportviðburð að ræða, heldur er sett í gang pólitísk áróðursmaskína stjórnvalda viðkomandi lands, og þá er alveg sjálfsagt að gera ýmislegt til að trufla það.

Íþróttir eru ekkert merkilegra fyrirbæri en listir, menning, viðskipti eða annað friðsamlegt athæfi sem fólk og samfélög taka sér fyrir hendur.  Mótmælum öll mannréttindabrotum Kínverja og annarra, hvar og hvenær sem við getum.

Þarna er ég sammála Birni Val. Nú verður það hins vegar aldrei svo að við sniðgöngum leikana.  Næstum því allir virðast á því að alvöru megi ekki blanda saman við leiki. Alvöru hlutum megi ekki blanda saman við óalvöru hluti.  Íþróttir sameini og bæti, stuðli að kynnum  o.s.frv. Allt í lagi, einföld og létt afstaða. En hvers vegan ekki að sniðganga Olympíuleikana með því að senda ekkert háttsett fólk á opnunarsýninguna.  Þar með gætum veið komið vissum skilaboðum til skila án þess að skemma keppnina í langstökki og kringlukasti.

Sendir ekki alltaf eitthvað háttsett fólk sig á opnunarhátíðina??

Eftirmáli:  það hafa hvort sem er allir sem eitthvað eiga undir sér ferðast til Kína. Það hlýtur að vera þreytandi að fara þetta aftur og aftur

Málfrelsi og ofbeldisglæpir!

,,Margt ungt fólk er meira sjálfmiðjað en eldri kynslóðir voru á þess aldri, hugsar mest um eigið líf. Það hafnar einstökum atriðum í tjáningarfrelsi, telur rétt að setja hömlur á rangar eða vondar skoðanir. Til dæmis útlendinga-, gyðinga- eða arabahatur. Framtíð lýðræðis er því ekki í traustum höndum.” 

Jónas Kristjánsson er að fjalla um ungt fólk á www.jonas.is  Flest siðuð samfélög banna ,,hatursræður”.  Ekki það að neinum þyki gaman að setja hömlur á málfrelsið heldur hitt að hatursræður gegn útlendingum, gyðingum, aröbum eða hvaða fólki sem er leiða til ofbeldis.  Slíkar ýta undir ofbeldi í garð saklauss fólks

.Í Evrópu eru tugir alvarlegra ofbeldisglæpa framdir daglega vegna haturs á útlendingum, gyðingum eða aröbum. Að hvetja til slíks beint eða óbeint á ekki að líðast.

Leið Jónasar er einföld.  Málfrelsi án takmarkana.  Að mínum dómi verður að setja takmarkanir í opinberri umræðu á þá kunna ekki að takmarka sjálfa sig. Það er líka niðurstaða flestra þeirra Evrópuþjóða sem voru til fyrir 1945.

Það er því alla vega rangt hjá Jónasi að kenna slíkar hömlur við ungt fólk.

Orðræða stjórnmálanna skiptir sköpum!

Alþjóðadag gegn kynþáttamisrétti 21. mars ber upp á föstudaginn langa. Settur á þennnan dag vegna þess að þann dag árið 1960 skaut lögreglan í Sharpenville í Suður Afríku til bana 69 manneskjur, sem tóku þátt  í friðsömum mótmælum gegn lögum um aðskilnað kynþátta.

Þessir atburðir leiddu til sáttmála Samneinuðu þjóðanna gegn kynþáttamisrétti.

Á þessum degi senda stofnanir Sameinuðu þjóðanna, Evrópubandalagsins og Evrópuráðsins, sem berjast gegn kynþáttamismunun og kynþáttafordómum frá sér sameiginlega yfirlýsingu þar sem skorað er á stjórnmálaflokka að berjast gegn kynþáttafordómum.  Með orðum  Nelsons Mandela sem hét á stjórnmálaleiðtoga að stuðla að ,,samfélagi sem mannkyn geti verið hreykið af”eru þeir hvattir til þess að láta til sín taka.

 Bent er á að viðhorf í einu samfélagi til minnihlutahópa, til menningu annarra, trúar annarra, viðhorf til innflytjenda og til sambúðar ólíkra hópa ráðist að verulegu leyti af tungutaki stjórnmálamanna.  Með því að fordæma kynþáttafordóma, hvort sem þeir birtast í orðum eða gjörðum geti stjórnmálamenn stuðlað að gagnkvæmri virðingu fólks á milli og skilningi.

 Orðræða sem ber keim af kynþáttafordómum er því miður ekki lengur einskorðuð við öfgaflokka heldur gætir einnig innnan meginflokka. Hætta ert á að slík orðræða verði smám saman viðurkenndari og viðurkenndari með ófyrirsjáanlegum afleiðingum.

Nánar á http://www.coe.int/t/e/human_rights/ecri/1-ECRI/5-Current_events/50-eng_18_03_2008.asp#TopOfPage

 Til er sáttmáli evrópska flokka gegn kynþáttamisrétti og kynþáttafordómum.

Að minni bestu vitund hefur Samfylkingin einn íslenskra flokka skrifað upp á þennan sáttmála. Það ætti ekkert að vera því til fyrirstöðu að fleirri flokkar gerðu það.

Jótlandsheiðar?

Gamalt fólk sem flytur suðreftir fer af lyfjum skv. orðum fyrrverandi landbúnaðarráð-herra. Fær heilsu og lífsþrótt. Það hefði þá verið rétt að flytja okkur á Jótlandsheiðar eftir allt saman.  Búseta hér er skv. Guðna, sé rétt eftir honum haft,  helst fyrir ungt og hraust fólk, a.m.k. ekki fyrir mjög gamla. Sama hvort þetta er vegna sólarleysis eða hás matvælaverðs er ástæða til að staldra við þessi orð formanns Framsóknarflokksins!

Guðni á Kanarí

Á harðaspretti frá framtíðinni!

Höfuð átakamál okkar tíma er spurningin um Ísland og ESB. Sterk rök eru borin fram um það að hagur alls almennings myndi vænkast við inngöngu.  Jafnvel við það eitt að sækja um aðild. Andmælendur bregða fyrir sig þjóðernissinnuðum rökum.  Varla opnar maður orðið svo blað eða bloggsíðu að ekki sé tekist á um þetta mál. Varla er talað um annað í Silfri Egils.

 Ríkisstjórn var hins vegar mynduð sem hefur það á stefnuskrá sinni að vera ekki um þetta mál. Nefnd var skipuð um málið  sem ekki hefur verið kölluð saman í níu mánuði. Vandamál hrannast upp vegna þess að málið er ekki á dagskrá.

 Framtíðarskipan stærstu byggðar landsins Reykjavíkur hvílir öll á því hvort að flugvöllurinn verði áfram í Vatnsmýrinni eða ekki.  Varla er hægt að bera upp þá spurningu í Reykjavík að svarið velti ekki svarinu við flugvallarspurningunni.

 Meirihluti var hins vegar nýlega myndaður í Reykjavík  utan um það meginstef að ekki megi taka neins konar ákvörðun í flugvallarmálinu á kjörtímabilinu.  Og nú hrannast upp spurningar sem ekki er hægt að svara af neinu viti.

Menn eru á harðaspretti frá framtíðinni.

Íslenskir aðkomumenn l

Mörg okkar hafa verið aðkomumenn í litlum þorpum á landsbyggðinni eða í sveitasamfélagi og fundið það á eigin skinni að maður er ekki sjálfkrafa tekinn gildur. Mér var einusinni sagt að það tæki fimm ár að komast sæmilega í náðina í  íslensku þorpssamfélagi og önnur fimm að verða fullgildur verði maður það nokkurn tíma.  Sum þorpssamfélög á Íslandi telja það sér meira að segja til tekna, þó framsett sé í gríni, að aðkomumenn verði aldrei fullgildir.  Að baki liggur að það sé of sérstakt að vera fæddur í þorpinu til þess að nokkur aðkomumaður sé þess verður að vera algjörlega tekinn gildur.

Þetta þekkjum við.  Í fámenni þorpsins dylst ekki uppruninn.  Allir vita uppruna manns. Ekki í neinni af höfuðættunum. Aðkominn.  Í stærri samfélögum eins og í Reykjavík ber ekki á þessu.  Þar eru flestir aðkomumenn hvort sem er.  Auk þess sem samfélagið er of stórt til þess að fólk hafi svona hluti á hreinu.
Gangi einhver um og gorti sig af  því að vera fæddur við Laugarveginn er hann einaldlega alit inn ágætur en einkennilegur.

Íslenskir aðkomumenn hafa vitaskuld alltaf verið beittir misrétti.  Er það ekki annars? Þeir sem eru ,,skyldir” fá betri störf í frystihúsinu. Maki útgerðarmannsins fær starfið á póstinum.  En þetta misrétti hefur alltaf verið meira og minna viðurkennt.. Þetta er jú okkar þorp. Þorpið er eins og fjölskyldufyrirtæki. En auðvitað veit ég ekkert um þetta. Hef aldrei séð þetta rannsakað.  Gamla íslenska misréttið er svo inngróið (senilega) að það hefur ekki verið skoðað.

Málið verður vitaskuld flóknara þegar aðrir þættir blandast inn í svo sem annað óskiljanlegt tungumál, annar hörundslitur, ókunnuleg trú og ,,einkennilegir” siðir.  Þá byrjar kórinn: ,,Við breytum engu hér”.
Meira um það síðar.