Rasismi í fótbolta!

Ætli Rasismi sé meiri í fótbolta en í öðrum íþróttagreinum? Hann er áberandi  þar.  Á Bretlandseyjum sérstaklega. Forystumenn knattspyrnumála í Evrópu hafa einnig áhyggjur vegna komandi Evrópukeppni á næsta ári. Rasisminn beinist einkum að fótboltamönnum með dökkt litarraft. Ónefni eru hrópuð að þeim.Bönunum hent inn á völlinn. Á vegum UEFA og einnig Evrópuráðsins (ECRI) er nú unnið að ráðum til þess að þessi djöfull sem rasismi er setji ekki svip á EURO 2008, Evrópukeppnina 2008.
En af hverju er rasismi í fótbolta í Evrópu? Nú eru menn af öllu litarrafti í öllum góðum liðum. Svörtu mennirnir eru iðulega í hópi þeirra bestu. Ekki er rasismi í golfi? Er það áhorfendahópurinn? Á rasisminn í fótbolta rætur hjá breskum verkamönnum á sjöunda/áttunda áratugnum?
Þetta er allaveganna ekki innflytjendavandamál en það beinist að innflytjendum.  Fótboltamönnum mörgum af þeim bestu.

Burt með tóbak úr matvöruverslunum!

Það er í raun kjánalegt og út í hött að selja tóbak í matvöruverslunum. Í því felast röng skilaboð. Epli, appelsínur, mjólk... tóbak....?  það er líka kjánalegt að selja tóbak á bensínstöðvum – þar sem má alls ekki kveikja eld og ekki reykja undir stýri.

Tóbak á að selja í sérstökum verslunum. Helst sem óvíðast.  Tóbak er alveg sérstakt, hættulegt, uppáþrengjandi, vanabindandi eitur og það á ekki að vera hægt að fá það hvar sem er.

Að selja tóbak allsstaðar er arfur frá þeim tíma þegar áhrif tóbaks voru ekki fullþekkt.  Nú þegar ljós eru hin gríðarlega heilsuspillandi áhrif er það ekkert annað en kjánaleg vanahugsun að selja tóbak í öðru hverju húsi.

Mér datt þetta í hug þegar ég heyrði að bensínsalar vilja nú einnig selja nikótínlyf. Það má kannski hugsa það en það ætti að banna þeim og þeim sem selja matvöru að selja tóbak.

Rökvilla ESB andstæðinga!

Ein helsta rökvilla ESB andstæðinga er sú að lífskjör í ESB séu eins eða áþekk í löndum sambandsins. Viltu skipta? spyrja þeir. Raunin er sú að efnahagsundirstaða ríkja sem ganga í ESB styrkist, bæði vegna innri markaðar og vegna viðskiptasamninga við önnur svæði. Við myndum halda áfram að vera í hópi þeirra bestu, við yrðum enn þá betri og stöðugri. Það að við gætum ekki ráðið genginu gerði það okkur bara að alvöru fólki.

Góða efnahagsleg staða okkar er fyrst og fremst tilkomin vegna innri markaðar ESB sem við  erum aðilar að. Við höfum aldrei fyrr en með þeim samningum, þökk sé Jóni Baldvin, getað eitthvað í efnahagslegu tilliti. Þessi velgengni okkar myndi aðeins styrkjast með fullri þátttöku. Og vitaskuld er það vitleysa að byrja að tala um svissneska frankann í þessu sambandi. Það er aðeins gert til að drepa málinu á dreif. Styrkurinn er ekki hvað síst fólginn í sameiginlegum gjaldmiðli.

Svissneskir frankar eða kínverska undrið!

Fyrir örfáum árum töluðu leikir og lærðir um það að mikil festa væri komin á í efnahagsmálum þjóðar. Fólk ætti nú að geta ráðgert af viti fram í tímann. Húsnæðiskaup ættu ekki að sliga neinn lengur. Verðbólga heyrði sögunni til.  Bankainnistæður væru öruggar.

 Að vísu yrðu alltaf sveiflur  en nýar aðferðir hefðu þróast og reynsla og hæfni hagfræðinga og peningastofnana og tilkoma eftirlitsstofnana ættu að sjá til þess að sveiflur yrðu vægar og vel fyrirsjáanlegar. Þá byggðist hagkerfið íslenska ekki lengur á því hver mikil loðna veiddist heldur á stöðugri og fyrisjáanlegi uppsprettum.  Grasgrænn og veðurbarinn almenningur gat ekki annað en reiknað með því að hann lifði í samfélagi stöðugleikans.

 Árferði hefur verið gott.  Fjármagn leitar til landsins. Samt ræður enginn neitt við neitt?  Hver brást og hvenær?

 Mér var farið að líða býsna vel, en nú líður mér eins og upp úr 1980 í efnahagsheilanum.

Getur getur verið að ófarir okkar  liggi í því að hvenær sem minnst er á ESB klæða ólíklegustu menn sig í sauðskinnskó, sveipa sig ullarreifi og fara að tala um svissneska franka eða kínverska undrið?

Ísland sæki um aðild að ESB!

Þegar fram líða stundir verður það talið íslenskum stjórnmálamönnum til lasts hve lengi þeir drógu að sækja um aðild að Evrópusambandinu.

Ísland á best heima með Evrópuþjóðum og hefur sem betur fer frá því um 1990 verið þátttakandi í innri markaði  efnahagsbandalagsins.

Sögulega slysið er að hafa ekki fyrir löngu gerst fullgildur meðlimur í bandalaginu. Þar hefðum við Íslendingar haft áhrif langt umfram stærð.

Auk þess er samrunaferli ríkja í Evrópu af hinu góða og við Íslendingar eigum að taka þátt í því.

Ríki Evrópusambandsins halda sjálfstæði sínu og sérkennum. Í fjarlægð verður þó vísað til Evrópu sem heildar eins og verið hefur.

Við ættum að sækja strax um aðild. 

Guðfræði á laugardegi!

Opinberun Guðs í Jesú Kristi er nú orðin 2000 ára gömul og að henni sótt sem aldrei fyrr.  Í bókaverslun í London kom ég um daginn og hafði ekki komið í tíu ár. Þá voru allar guðfræðihillur fullar af efni um  guðfræði eins og við þekkjum hana.  Nú voru þessar sömu hillur fullar af efni um það hvort Guð væri til.  Fullar af bókum eftir Sam Harris, Richard Dawkins, Scott og fleiri metsöluhöfunda  sem hafna trúarbrögðunum hver með sínum hætti.  Efahyggja fer svo sannarlega vaxandi í Evrópu a.m.k.. Þeim vex fiskur um hrygg sem telja að við getum verið án trúarbragða þar með kristni. Í öllu falli er trúin ekki jafn miðlæg og fyrir örfáum áratugum.

 
Annað sem er áberandi á okkar tímum er öfgahyggja í Islam.  Öfgamenn sem kenna sig við þau trúarbrögð vaða uppi og boða að allt sé leyfilegt fyrir Allah jafnvel það að drepa saklaust fólk.  Fyrir bragðið spretta fram kristnir riddarar og telja Islam af hinu illa.  Horfa fram hjá því að langflestir Múslimar og langflestir múslamskir guðfræðingar aðhyllallast hefðbundnari og friðasamari Islam sem er í raun alls ekki svo fjarri hinum kristna dómi enda sprottin upp úr kristni. Í  Islam er Kristur næst síðasti spámaðurinn – Kóraninn er meira og minna samaninn upp úr Biblíunni – og á hinum síðustu tímum skv. Kóraninum mun Kristur koma á skýjum himins alveg eins og við kristnir menn gerum ráð fyrir (misjafnlega bókstaflega þó).

 En hvernig sem því er nú varið þá grafa Muslimskir öggamenn ekki bara undan Múhameðstrú heldur líka öðrum trúarbrögðum. Þeim fjölgar sem segja að trú sé skjól fyrir öfgar. Að trú með öðrum orðum fóstri öfgar og að eina leið mannkyns sé að leggja af öll trúarbrögð.

 Við þessu hafa trúmenn auðvitað það skýra svar að við getum það ekki. Það er ekki hægt. Kristur er t.d. of áleitinn til þess að hann verði yfirgefinn sí svona.  Við erum viss um að í honum birtist opinberun Guðs til okkar mannanna þó að við einnig gerum okkur grein fyrir því að Guð getur hafa valið aðrar leiðir fyrir annað fólk. Þar að auki hafa vísindin sýnt – genafræðin- að í okkur er trúargen sem gerir það að verkum að það er ekki spurning hvort við trúum heldur á hvað við trúum.  Manneskjan hefur sem sagt þörf fyrir trú.  Flestir að minnsta kosti.

 Kannski má útskýra það með genamengi hvers og eins hvort hann verður mikið trúaður eða lítið trúaður eða ekkert trúaður.

 Þetta síðast talda breytir í raun og veru miklu.  Okkur er ekki sjálfrátt þegar kemur að þessum efnum.  Við flest erum fangar trúargensins allir nema hinur ,,skynsömu” trúleysingjar.  En það er ekki vegna rökhugsunar þeirra þó vissulega sé sú geta fyrir hendi eins og hjá öllum. Þá skortir einfaldlega þetta gen og geta því ekki sett sig í spor okkar hinna. Við getum að sama skapi ekki sett okkur í spor þeirra.

Þegar kemur að trúmálum er maðurinn sem sagt ekki frjáls heldur nauðbeygður.  

Fimm brauð og tveir fiskar!

Það voru fimm brauð og tveir fiskar eða var það öfugt: fimm fiskar og tvö brauð. Man það ekki, hef aldrei munað það og mun aldrei muna það. Ef í hart fer spyr ég dóttur mína sem er í Kvennaskólanum.  Skiptir heldur engu máli.  Kraftaverkið er eitt og hið sama.  Hann mettaði 5000 karlmenn með þessu segir þar sennilega um 8000 manns ef börn og konum er bætt við en þau voru ekki talin með fyrr en síðar.

 Hvað var kraftaverkið? Var það fordæmið? Hann byrjaði að miðla af því litla sem hann átti og gjafmildin smitaði út frá sér. Undan kvið sínum drógu menn og konur poka með brauðhleifum og fiskbitum og gáfu í kringum sig.  Það var eftir allt saman til nóg til að metta alla.

Eins og í heiminum í dag.  En menn ætluðu aldrei að hafa sig í það af því að hver lúrði á sínu. Þangað til hann kom.

 En svo fór hann.  Fór þá allt í sama farið?

,,Prinsessur berjast ekki við Dreka"

Það er alveg sama hvað við- rembumst . Það breytist ekki neitt.   Ævintýrin sjá fyrir því.

 Ég var að segja börnunum mínum sögu, stelpu og strák, þriggja og fimm og ég sagði þeim eftirfarandi sögu:

Einu sinni lét Drottningin í Ríkinu þau boð út ganga að Rúnar sonur Drottningar væri á lausu og allar prinsessur í landinu mættu koma og sú sem stæðist hefðbundið próf eignaðist hann og hálft konungsríkið með.

 Svanlaug Halla prinsessa axlaði sín skinn og hélt til hallarinnar og hitti fyrir Drottningu og mann hennar kónginn.

 Svanlaugu Höllu prinsessu var vel tekið í höllinni og Drottningin sagði að ef hún leysti eina erfiða þraut myndi hún eignast drottningarson og hálft ríkið með.  Þetta væri erfið þraut- margar prinsessur hefðu reynt og engin komið aftur.

 Þrautin var þessi:  Þú átt að fara út í skóg.  Þar er firna mikill Dreki og þú átt að drepa hann......

 Nú mótmælti sonurinn, ég hafði gengið of langt: ,,Prinsessur berjast ekki við dreka” sagði hann ákveðinn og dóttirin kinkaði kolli. ,,Segðu frekar”, hélt hann áfram, ,,að hún hafi átt að fara út í skóg að láta fuglana syngja....eða eitthvað svoleiðis.”

Það var ákveðni í þessum skilaboðum og ég skynjaði að börnin voru í fjötrum ævintýranna -  og við dauðlegir hefðum ekkert að segja í þau ódauðlegu ævintýr þegar kæmi að hlutverkum kynjanna.

Þess vegna er biskupinn ekki kóngur!

Er það ekki býsna notaleg tilhugsun að meðal okkar sé fólk, karlar og konur, sem hafa þann starfa einkum að blessa fólk. Menneskjur sem eru sérstaklega til þess fráteknar að láta Guðs blessun streyma frá sér....þær lyfta höndum og kveða: ,,Drottinn blessi þig og varðveiti þig, drottinn láti sína ásjónu lýsa yfir þig og sé þér náðugur, drottinn upplyfti sínu augliti yfir þig og gefi þér frið.”

 Þetta er þeirra hlutverk ásamt því að lesa upp úr hinni helgu bók og setja það sem þar stendur í skynsamlegt samhengi.  Hins vegar er þeim ekkert betur gefið en öðrum að skynja guðsviljann  samkvæmt lútherskri kenningu þeirri sem við höfum búið við síðan 1550.  Þess vegna er biskupinn ekki kóngur.  En honum ber að blessa ótt og títt þá sem fara með hið veraldlega umboð.

 Mér datt þetta í hug með blessunina því að ég get ekki lyft vinstri hendinni fyrir lítt bærilegum verk í vinstri öxlinni og get fyrir því ekki sofið. Því ruglast hinn eðlilegi rythmi sá að vaka á daginn og sofa á nóttunni og úr verður hinn varasami rythmi að vaka á daginn og skrifa á nóttunni.

 Þetta er ekki hjartað fyrst einhver spurði heldur sennilega það að ég lyfti of mikið í gær lóðum, stunda líkamsrækt eins og guðsgjöfin Bubbi og Gunnar Sigurjónsson sem blessar Kópavogsbúa.

 Til allrar Guðs lukku er þetta vinstri öxlin. Ég dett ekki úr funksjón. Það er alveg nóg að lyfta þeirri hægri og blessa. Hefði þetta verið hægri öxlin hefði ég orðið að fara í veikindaleyfi og síðan á Hælið í Hveragerði. Vinstri höndin er nefnilega hendi andskotans samkvæmt fornum bókum. Maður blessar ekki með henni einni saman –þá getur farið illa.

Hvað er  svona vafasamur maður að blessa? Getur nokkuð gott komið frá slíku? Von að spurt sé. Það er séð fyrir því. Lúthersk kenning gerir ráð fyrir því að presturinn sé aðeins farvegur blessunar Guðs. Innræti hans skipti ekki máli.

Það er því óþarfi að flýja af hólmi þó illa innrættur prestur lyfti höndum nema þá að hann lyfti bara vinstri hendinni. Þá myndi ég láta sjá undir iljar.

Tæki til að meta stöðu sambandsins

Allir vita að faðir brúðarinnar leiðir hana inn gólfið með vinstri hendinni.  Það er til þess að geta varið hana með þeirri hægri  fyrir æstum vonbiðlum sem sjá glæsta bráð renna úr greip sinni. Út kirkjugólfið er hún komin hægra megin við karldýrið, eiginmann sinn  –vinstri hendin dugar nú til varnar því að til að byrja með virða hin karldýrin grið hjónabandsins.  Hvað svo sem síðar verður.

 Ég hef gengið mikið eftir mannmörgum strætum undanfarið og fór að velta því fyrir mér hvort einhver regla væri á því hvorum megin hver væri við hvorn. Mér sýndist ekki.

 Ég bjó mér til þá kenningu að þeir karlar sem væru hrifnir af fylginauti sínum hefðu hana sér við vinstri hlið til þess að geta varið hana með þeirri hægri. Hinir hefðu það öfugt.

 Ég verð að láta mér lynda að hafa þetta áfram aðeins sem kenningu þar mér reyndist ofraun að sanna eitt eða neitt á parafullum srætum stórborganna.

 Ég hins vegar bendi pörum á þetta. Þetta er hugsanlega eitt af þeim tækjum sem konan gæti notað til að meta stöðu sambandsins.

  Í þessu úrtaki mínu voru aðeins pör með sitt hvort kynið(að þvví er séð varð) innanborðs.

Þá er horft fram hjá möglegri breytingu á stöðu kynjanna með tilliti til varnar og sóknar.

og svo eru það hinir örvhentu.