Að hafa ráð lýðsins í hendi sér -um ensku og evru!

Ég heyri að Háskólinn í Reykjavík ætli að kenna á ensku til jafns við íslensku.  Gott mál. Straumur Burðarás er farinn að gera upp í evrum.  Fyrirsjáanlegt, fleirri fyrirtæki munu fylgja í kjölfarið.

 

Tvennt hefur lengi legið í augum uppi. Annað er það að tungumálakunnátta verður stöðugt þýðingarmeiri. Kunnátta í ensku verður þar þýðingarmest.  Samt þráast skólakerfið við að hefja enskukennslu um fimm til sex ára aldur. Jafnvel börn á þeim aldri eru komin í vandræði með að skilja ekki neitt í ensku. Veröldin hefur breyst. Íslendingar eiga að setja sér það eðlilega markmið að þjóðin verði tvítyngd. Því fyrr sem menn átta sig á þessu því betra.

 

Hitt sem legið hefur í augum uppi er að evran verður tekin upp fyrr eða síðar.  Allir sjá hvernig spilað er með íslensku krónuna.  Fjárfestar og auðjöfrar græða með því að kaupa eða selja krónur sem hækkar eða lækkar á víxl.  Líf hennar verður erfiðara og erfiðara og engin leið til baka. Auðmenn græða. Íslenskur almenningur tapar.

 

Stjórnmálamenn í hverju landi hafa tilhneigingu til þess að vilja hafa öll ráð lýðsins í hendi sér. Það er eðlilegt, yfir einhverju þurfa þeir að vera og sumir telja sig þurfa að vernda fólkið.

 Íslensk stjórnmál snúast allt of mikið um það að bregðast við því sem orðið er í stað þess að sjá það fyrir og mæta því með stæl.

Athugasemdir

[Glúmur Gylfason (IP-tala skráð) 5.9.2007 kl. 14:21]

Það er einstaklingsbundið hversu börn ráða við tvær og fleiri tungur samtímis. Örugglega þeim mun betur sem fyrr er byrjað, en gamla skólareglan var sú, að með stigaflokkuninni: 1. skilja, 2. tala, 3. lesa, 4. skrifa, skyldi ekki byrjað á næstu tungu fyrr en sú fyrri færi á 3ja stig.

Rétt í þessu var þroskaþjálfi í grunnskóla að segja mér frá 7 ára barni sem talar móðurmálið, íslensku, með greinilegum amerískum hreim án þess að hægt sé að rekja það til annars en sjónvarpsgláps. Það er margs að gæta!

[Hafsteinn Viðar Ásgeirsson, 6.9.2007 kl. 11:10]

Ég gæti ekki verið meira sammála Baldur. Get tekið undir hvert orð í þessu skrifi þínu.

Þetta með tungumálið fann ég á sjálfum mér á sínum tíma og sendi mín börn til enskunáms í Englandi niður í átta ára aldur (þá tvær saman átta og tíu) og það hefur skilað sér, finnst mér. Þær eru samt afar nákvæmar hvað móðurmálið varðar í dag og enskukunnáttan hefur ekki skemmt fyrir því, sem betur fer. Sá yngsti er hinsvegar ekki eins nákvæmur með móðurmálið, mér (og sjálfsagt fleirum) til mikils ama...