Vetrarferðin

Það var töfrum líkast að hlýða á Kristinn Sigmundsson syngja Vetrarferðina – ljóðaflokk eftir Wilhelm Muller – tónlist eftri Franz Schuert í Salnum í gærkvöldi – við undirleik Jónasar Ingimundarsonar. Kristinn er stórkostlegur.  Túlkun hans var mild en þó kraftmikil, döpur en þó dreymin, angurvær en þó gleði blandin.  Ég hélt ég yrði þreyttur í fótunum að hlusta á söng án hlés í einn og hálfan tíma en svo varð ekki -ég gleymdi mér. Hlé varð á hinni venjulegu þjáningu – ég leystist upp og mátti þakka fyrir að komast í líkamann aftur að tónleikum loknum.

 Úr prógramminu tek ég þessa speki Halldórs Hansen: ,,það skilur enginn annars manns gleði eða annars manns sorg. Okkur finnst einungis að við séum að nálgast hvert annað, en í raun göngum við áfram hlið við hlið.”

 ,,Enginn er eyland” sagði Kristinn E. Andrésson.  Samt erum við eylönd og stefnum einsömul í átt til  grafar.

Lokar Ísland á Evrópuráðið?

Nú ætlar Evrópuráðið að skoða framkomu Breta í okkar garð í mannréttindanefndum sínum.  Það hefur að vísu ekkert yfirráðavald en það hefur áhrifavald. Evrópuráðið er helsti framvörður mannréttinda í Evrópu.  Þið vitið væntanlega að við erum að loka skrifstofu okkar hjá Evrópuráðinu í Strassborg.  Þarna hafa unnið tveir til þrír Íslendingar við að tryggja tengslin við þetta eitt helsta mannréttindabatterí heimsins sem hlustar nú á rödd okkar og hefur alltaf gert.

Hér fyrir neðan endurbirti í gamla færslu.

Evrópuráðið er 60 ára árið 2009 og var tilgangur þess að skapa samstöðu aðildarríkjanna. Meginmarkmið er barátta fyrir mannréttindum og lýðræði og réttlátum lögum.  Í Evrópuráðinu eru 47 þjóðir þar sem búa um 800 miljónir manna. Hápunktar í starfi ráðsins er Mannréttindasáttmáli Evrópu og Mannréttindadómstóllinn, þessi sem Íslendingar ætla að skjóta máli sínu gegn Bretum til. Mannréttindadómstóllinn byggir dóma sína á á Mannréttindasáttmála Evrópu og viðaukum við hann sérstaklega 1. grein viðauka nr. 12 sem bannar alla mismunum. Íslendingar skrifuðu undir þann viðauka en eru í hópi þeirra þjóða sem hafa ekki staðfest hann. Hingað til hafa íslenskir einstaklingar notið góðs af úrskurðum dómsstólsins.  Ekki er mikil ástæða til þess að ætla að hann sinni erindi íslensku ríkisstjórnarinnar eins og Björg Thorarenssen hefur bent á.

Ég hef það á tilfinningunni að Íslendingar séu í hópi þeirra þjóða sem hafa ekki stutt dómstólinn of vel.  Hann á við fjársvelti að stríða.  Mörg hundruð mál (ef ekki mörg þúsund) bíða þess að verða tekin fyrir.

Ísland gerðist aðili að Evrópuráðinu 1950. Við höfum rekið sendiráðsskrifstofu í Strassborg en þar eru höfuðstöðvar Evrópuráðsins. Nú stendur til að loka henni vegna hrunsins.  Mannréttindastarf er alltaf fyrst á höggstokkinn.

Hvar er rödd Íslands?

,,Það er málfrelsi í Sjálfstæðisflokknum” sagði Geir Haarde í einu viðtalinu. Það er það góða við tímana, menn þora orðið að tjá sig hvar sem þeir standa í flokki– þó ekki ríkisstjórn Íslands þegar kemur að árásum Ísraelsstjórnar á börn á Gaza svæðinu.  Mér finnst skammarlegt að íslenska ríkisstjórnin skuli ekki fordæma árásirnar fyrir hönd íslensku þjóðarinnar.  Fordæming eins ráðherra hefur alls ekki sömu vigt.

Hamas menn bera mikla ábyrgð, mikla ábyrgð.  En það afsakar ekki hrikalegt framferði Ísraelsstjórnar sem lang flestir fordæma þ.á..m. sennilega meirihluti Gyðinga í heimninum.  Menn skyldu átta sig á því.

Íslendingar ættu að sýna það og sanna að þeirt hefðu orðið til einhvers gagns í Öryggisráðinu.- Alþjóðasamfélagið verður að öskra hástöfum gagnvart svona löguðu.

Íslenskt misrétti?

Í ráðleggingum Evrópuráðsins frá 13. febrúar 2007 er því mjög ákveðið beint til íslenskra stjórnvalda að draga það nú ekki lengur að veita leyfi fyrir byggingu Mosku og að Múslimum verði þar með tryggðar viðunandi aðstæður til að iðka trú sína.  Á skýrslunni má sjá að stjórnvöld hafa fullvissað útsendara Evrópuráðsins (ECRI) aðmálið væri í góðum farvegi, lóð væri til reiðu og að byggingarleyfi væri nú til skoðunar hjá Reykjavíkurborg. Skýrslan er rituð um mitt ár 2006.

Sé sagan skoðuð þá standa þeir upp úr sem hafa iðkað umburðarlyndi og virðingu fyrir öðrum. Kristnir menn hafa talið það einn meginkjarnann í kristni. Nútímaríki byggist  á því að allir séu jafnir fyrir lögum. Með undirritun Mannréttindasáttmála Evrópu skuldbindur íslenska ríkið sig til þess. Í leiðara Morgunblaðsins (8/1) eru embættismenn Reykjavíkurborgar með réttu togaðir sundur og saman í háði fyrir það að hafa látið í ljós áhyggjur af því, í samtali við blaðið fyrr í vikunni, að Moskan yrði of áberandi.  Bent er á að það hafi hingað til ekki verið talið keppikefli að trúarbyggingar láti lítið yfir sér.

Mannréttindi fyrst á höggstokkinn!

Evrópuráðið er 60 ára árið 2009 og var tilgangur þess að skapa samstöðu aðildarríkjanna. Meginmarkmið er barátta fyrir mannréttindum og lýðræði og réttlátum lögum.  Í Evrópuráðinu eru 47 þjóðir þar sem búa um 800 miljónir manna. Hápunktar í starfi ráðsins er Mannréttindasáttmáli Evrópu og Mannréttindadómstóllinn, þessi sem Íslendingar ætla að skjóta máli sínu gegn Bretum til. Mannréttindadómstóllinn byggir dóma sína á á Mannréttindasáttmála Evrópu og viðaukum við hann sérstaklega viðauka nr. 12 sem bannar alla mismunum. Íslendingar skrifuðu undir þann viðauka en eru í hópi þeirra þjóða sem hafa ekki staðfest hann. Hingað til hafa íslenskir einstaklingar notið góðs af úrskurðum dómsstólsins.  Ekki er mikil ástæða til þess að ætla að hann sinni erindi íslensku ríkisstjórnarinnar eins og Björg Thorarenssen hefur bent á.

Ég hef það á tilfinningunni að Íslendingar séu í hópi þeirra þjóða sem hafa ekki stutt dómstólinn of vel.  Hann á við fjársvelti að stríða.  Mörg hundruð mál (ef ekki mörg þúsund) bíða þess að verða tekin fyrir.

Ísland gerðist aðili að Evrópuráðinu 1950. Við höfum rekið sendiráðsskrifstofu í Strassborg en þar eru höfuðstöðvar Evrópuráðsins. Nú stendur til að loka henni vegna hrunsins.  Mannréttindastarf er alltaf fyrst á höggstokkinn.

,,Af mér er það helst að frétta"

Af mér er það helst að frétta eftir Gunnar Gunnarsson (sem vinnur á útvarpinu) er býsna læsileg, góð og skemmtileg lesning. Söguþráðurinn er athyglisverður og óformúlulegur.  Spekingsleg komment sem höfundur leggur höfuðpersónu sinni í munn gleðja hugann.  Höfuðpersónan er hálf ráðvilltur í þjóðfélagi þar sem alls konar hlutir eru taldir sjálfsagðir – hlutabréfaheimurinn verður söguhetjunni að fótakefli.  Það er eins og bókin sé skrifuð eftir hrun – glöggskyggni höfundar er dásamleg.  Óhefðbundin glæpsaga vanmetin, snöggtum betri en bækur hinna ofmetnu höfunda.

Íslenska og ríkisborgararéttur

Í ráðleggingum Evrópuráðsins til íslenskra stjórnvalda frá 13. febrúar 2007 er fyrirkomulag íslenskukennslu fyrir útlendinga gagnrýnt. Sumir fái námskeiðin endurgreidd, aðrir ekki.  Sumir ekki aðrir fái að taka námskeiðin í vinnutíma, misjafnt aðgengi sé að námskeiðum eftir landshlutum, gæði kennslunnar séu misjöfn.  Mjög mikilvægt segir í skýrslunni sé að kippa þessu í liðinn þar sem íslenskunám sé forsenda fyrir búsetuleyfi.  Ekki er síður ástæða til þess nú eftir að íslenskupróf er orðið forsenda fyrir ríkisborgararétti.Mikilvægt er auðvitað að þeir sem búa hér varanlega hafi eitthvert vald á íslensku þó ekki væri nema vegna þess að umburðarlyndi í garð þeirra sem tala litla íslensku er af skornum skammti. Hins vegar verður að gera ríka kröfu til jafnræðis að námskeiðum eins og Evrópuráðið hefur bent á. Þar eigum við enn töluvert langt í land.Víða í Evrópu fer nú fram mikið endurmat á þeim kröfum sem rétt er að gera til þeirra sem sækjast eftir því að búa í nýju landi. Flestir virðast á því að eðlilegt sé að gera þátttöku í tungumálanámskeiðum að forsendu fyrir búsetuleyfi eða ríkisborgararétti en skiptari skoðanir eru um hvort rétt sé að gera prófkröfur. Þá fer það í vöxt að þekking á helstu grunnþáttum hins nýja samfélags sé gerð að skilyrði (t.d. í Þýskalandi). Í okkar tilfelli væri sennilega spurt að því hvað átt væri við með aðskilnaði löggjafavalds, framkvæmdavalds og dómsvalds og hvað hétu þeir forsetinn og seðlabankastjórinn. Undirrituðum finnst sjálfsagt að fólk sitji námskeið um hvort tveggja en hæpið að gera prófkröfur. Það ætti að vera nægilegt að gera þátttökukröfur. Þegar öllu er á botninn hvolft er það nefnilega þátttakan sem skiptir máli þegar kemur að því að búa í nýju samfélagi. Og tungumál hins nýja lands kemur hvort sem er fyrst og fremst með börnunum. Undanþáguákvæðin eru þröng eins og bent er á í leiðara Morgunblaðisins(29/12). Miðast við 65 ára gamalt fólk og börn á grunnskólaaldri. Mér finnst 65 ára aldurinn full hár (við sendum ráðherra á eftirlaun miklu yngri) og það þarf auðvitað að vera undanþáguákvæði fyrir þá sem ganga ekki heilir til skógar.En mikilvægast er að jafna aðgengi að íslenskunámskeiðum þannig að konur og karlar um allt land í öllum atvinnugreinum á öllum tekjustigum sitji við sama borð. Og helst ætti þátttakan í námskeiðum að nægja.

(Undirritaður heldur því fram að óhætt sé að tala um aðra hluti en hrunið. þessi athyglisverða grein skrifuð af sjálfum mér birtist í Morgunblaðinu í dag 6/1 09)

Snýr Jón Sigurðsson aftur?

Á næsta ári verður spurt um allt þetta þrennt: hæfileika, reynslu og hreinleika. Reynslulausir menn sem ekki hafa sannað sig með einhverjum hætti verða vart leiddir til forystu í íslensku samfélagi.  Ætlast verður til af þeim sem kosnir verða til ábyrgðar í vor að þeir leiði þjóðina upp úr hruninu og stýri samningaviðræðum við ESB.  Að þessu athuguðu ætti framsóknarmenn að snúa baki við ungum óprófuðum mönnunum sem nú sækjast eftir formannssæti í Framsókn og fá Jón Sigurðsson aftur í formannsstólinn, margreyndan mann og hæfileikaríkan, virtan alvörumann sem þjóðin mun treysta betur en ungviðinu.  Það spor til baka yrði spor framávið fyrir Framsóknarflokkinn.

Annars er Páll Magnússon reyndastur af þeim sem gefa kost á sér til formanns.

Dr. Sigurbjörn - einstakur snillingur!

Þeir sem ekki hlýddu á Sigurbjörn biskup í gærkvöldi ættu að fara inn á ruv.is og hlýða á öldunginn. Prédikun hans var aldeilis frábær, flutt í sumar, gagnrýndi glys og sýndamennsku, hirti hanana á haugnum og mammonsdýrkun. Lagði út frá sögu Reykholts, baráttu Snorra fyrir sjálfstæði þjóðarinnar (án þess að vera með ódýran bölmóð út í samvinnu sjálfstæðra þjóða í Evrópusambandi).  Dr. Sigurbjörn krýndi Snorra sem höfund Egils sögu með þeim rökum að Egla væri lítt dulbúin en þó dulbúin yfirlýsing um að Íslendingar gætu staðið á eigin fótum sem samrýmdist vel stefinu í Heimskringlu sem er eftir Snorra auk þess að það væri hreinlega ólíklegt að á Íslandi 13. aldar hefði verið einhver annar sem hefði haft skáldlega getu og aðstöðu til þess að semja meistaraverk á þeim nótum sem Egils saga væri.

Auk þess var prédikun biskupsins áminning til okkar um það hvílíkan mannauð við eigum í öldruðum. Þó að dr. Sigurbjörn hafi verið einstakur maður þá er hitt víst að við leggjum fólki of snemma. (Aldraðir leggja sér líka of snemma, leggjast í tómstundir og Kanaríeyjaferðir) Að vísu hættir mörgum til að festast í því sem var uppi þegar þeir voru á miðjum aldri (og þá voru þeir fastir í því sem var þegar þeir voru enn yngri) en það er alls ekki algilt. Drögum aldraða á flot.  Þar er marga perlu að finna.

Þó að Sigurbjörn sé genginn þá vil ég enn einu sinni þakka honum fyrir þessa ræðu og aðrar og vinsamlegt viðmót alla tíð en það fór auðvitað ekki hjá því að maður hitti Sigurbjörn oft og hann gaf sér ávallt tíma.

Gott skaup, en....

Auðvitað settist maður niður nú með óvenju miklar væntingar.  Skaupið var gott en tæpast nógu beitt. Tæpast nógu svínslegt.  Fremur kurteislegt en samt gott skaup. Hvernig gera mátti betur?  það er eins og með hrunið sjálft...maður veit ekki hvort annar ráðahópur hefði staðið sig betur...!?