barn liggur blæðandi.......

Í dag er alþjóðadagur fatlaðra og í dag skrifaði Ingibjörg Sólrún undir sáttmála um bann við klasasprengjum. Sáttmálinn bannar notkun og framleiðslu á slíkum sprengjum. Eitt hundrað þjóðir hafa verið að vinna að gerð hans í Osló. Eftir öðru er að Bandaríkin skrifa ekki undir. Hvergi er þó Guðs trúnni hampað meira en þar. Rússar skrifa ekki undir og ekki Indverjar og ekki Kínverjar.  Klasasprengjur deyða og gera örkumla saklaus börn löngu eftir að stríði er lokið. Jarðsprengjur eru sömu náttúru. Til er samningur um bann við framleiðslu þeirra og notkun. Stórveldin hafa ekki skrifað undir hann. Ég held að Ísland hafi ekki heldur gert það.

Í Mósamik er allt fullt af jarðsprengjum síðan í borgarastríðinu á áttunda eða níunda áratugnum. Barn fer úr að leika sér.  Næsta sem vitað er að það liggur meðvitundarlaust og blæðandi.  Sem betur fer hefur stoðtækjaframleiðandinn Össur létt líf margra slíkra barna, þeirra sem hægt var að bjarga......

Við Íslendingar ættum að gerast alþjóðleg hjálparsveit og beina kröftum okkar að friðarstarfi.  Það stendur okkur nær en að þvælast í stríð með stórveldum og er virðingarverðarar en sækjast eftir setu við háborð. En umfram allt ættum við að virða þá sem eru fatlaðir í umhverfi okkar og létta þeim lífið.

Heimurinn breytist!

Þegar betur er að gáð eru þessar þjóðir Sviss og Íslendingar síst sjálfstæðari en aðrar Evrópuþjóðir. Þær hafa báðar byggt velferð sína á frjálsum flæði fjármagns og vinnuafls milli landa og þurfa báðar sárlega á öðrum þjóðum Evrópu að halda til þess að halda fjárhagslegu sjálfstæði sínu. Svisslendingar þurfa innistæðurnar sem koma með bankaleyndinni.  Íslendingar rændu innistæðunum og spiluðu þar með rassinn úr buxunum og þurfa nú stuðning Evrópuþjóðanna. Það má segja um báðar þessar þjóðir að þær hafa verið fórnarlömb íhaldssemi og gamaldags skilnings á fullveldi.  Heimurinn breytist.

Svisslendingar farnir að efast um einangrunarhyggjuna

Ísland- hin (ó)spjallaða mey

Við vorum að bjástra við þetta nokkrir háskólastúdentar að setja saman dragskrá fyrir 1. des.  Það snerist allt um herinn og Nato, hugsunin um sjálfstæðið hverfðist um herlaust land.  Hin óspjallaða æska svaf ekki vegna þess að Ísland, hin óspjallaða mey, var  með Natóþáttöku sinni samsek hernaðarglæpum bandaríkjamanna í Víetnam og  herinn var æpandi tákn um ömurleik þessarar staðreyndar.  Og Böðvar Guðmundsson dró herliðið og Ameríkanann sundur og saman í háði og ræðumenn tónuðu herinn burt.  Hjartað sló svo sannarlega á þessum árum og spýtti blóðrauðu um líkamann og Matthías Jóhannesen kallaði okkur landráðamenn í Staksteinum og við fórum í mál sem var sjattlað í bakherbergjum.  Þeir voru hræddir við Rússa sögðu þeir.

Ég veit ekki hvorir vorum vitlausari við eða Moggamenn.  Þeir voru þó fullorðnir, við ungir.  Ef hefði verið borgarastríð á Spáni og við bretar þá hefðum við farið og fallið fyrir lýðræðið. Þannig var það þá.

Nú snýst fullveldið um fjármál. Þjóðin er laus við herinn en komin á hausinn.  Nú deila þeir sem sjá fullveldið í því að hreiðra um sig einir hér í norðrinu og láta innlenda berja sig með skuldasvipum á nokkurra ára fresti og hinir sem sjá fulllveldi þjóðir best borgið í samstarfi við Evrópuþjóðir undir merkjum ESB.  Slagurinn er þó ekki framar um hugsjónir heldur peninga og lífskjör. Þannig hefur hver tíð sinn sjarma.

Til hamingju með 1. des.

Vindum ofanaf íslenska flokksræðinu!

Sennilega er flokkakerfi hættulegt í örríkjum eins og á Íslandi.  Það þarf svo fáa til að ná tökum á flokksaparati. Jafnvel þrír menn sem vinna vel saman geta náð tökum á slíku. Þrjátíu: engin spurning. Það sem gerist á Íslandi er að mjög fáir nenna að starfa í flokkum.  Þegar ég var í stúdentapólitíkinni voru það eiginlega bara örfáir praktiskir strákar, synir feðra sinna, sem fetuðu slóðina í Sjálfstæðisflokknum.  Aðrir hirtu ekki um flokkapólítík. Þeir sem fara svo í framhaldsnám, þeir hæfustu, eru svo endanlega úr leik.  Tossarnir hreiðra um sig í flokksaparötunum á meðan.  Eins og ég hef bent á áður, færustu hagfræðingum okkar var yfirleitt komið fyrir í skúffu upp í háskóla og sagt að halda kjafti eða í einhverjum deildarstjórastöðum t.d. á Hagstofunni upp á sömu býtti.  Þetta kerfi hefur hentað þeim sem vel sem náðu tökum á því enda hefur það ekkert breyst í hálfa öld, síðan 1959. Allar óánægjuraddir hafa verið kæfðar. Vilmundi var sparkað úr Alþýðuflokknum gleymum því ekki enda vógu hugmyndir hans að sjálfu kerfinu.  Sérstaklega sú hugmynd að kjósa forsætisráðherra beinni kosningu og sú hugmynd að hægt var að kjósa bæði flokk og menn líkt og er í Frakklandi.  Þessar og aðrar hugmyndir Vilmundar voru framandi enda voru fáir íslenskir stjórnmálamenn sigldir þegar þarna var komið sögu. Hugmyndin að kjósa bæði flokk og menn er mjög áríðandi nú og gæti undið ofan af flokksræðinu.  Það er eiginlega nauðsynlegt að kalla saman stjórnlagaþing þar sem allir þeir sem teldu erindi sitt brýnt gætu komið.  Það mætti ekki lenda í krumlunum á flokkunum. Nú er lag.  Ég er hræddur um að ef stjórnskipunin breytist ekkert nú breytist hún aldrei.

Og svo eigum við vitaskuld að ganga í ESB.  Benedikt Jóhannsson stærðfræðingur tók saman rökin fyrir því mjög vel í Silfri Egils.

Berlingske Tidende?

Syrtir í álinn?  Sérkennileg staða yrði komin uppp ef Morgunblaðið hætti að koma út eða yrði það lélegt að það yrði ekki kaupandi. þessu hefði ég að vísu fagnað fyrir einhverjum árum þegar snepillinn mismunaði stjórnmálaflokkum og stjórnmálamönnum, var verndari hagsmuna Sjálfstæðisflokksins, en nú er blaðið eina blaðið sem hægt er að kaupa og fá sent heim fyrir utan héraðsfréttablöð sem segja frá atburðum í héraði.  Svarið við hruni Moggans yrði að kaupa sér erlent blað því að fái maður ekki blað i krumlurnar á morgnana fer fyrir manni eins og kónguló sem ekki finnur vefinn sinn. Ég reyndi þetta fyrir nokkrum árum - keypti Herald Tribune á tilboði.  Það kom í slumpum og líf mitt fór á hvolf, ekkert lesið suma daga en aðrir fóru í lestur.  Ég varð eins og afi minn og hans jafnaldrar vestur í Dölum sem fengu Tímann eða Ísafold og Vörð (eftir því í hvaða andlega fjöldafangelsi þeir voru) í þriggja daga slumpum.  Það skyldi þo ekki vera að þeir tímar væru að koma nema nú yrði blaðið Berlingske Tidende eða Herald Tribune?

Að flestu leyti hefði maður gott af því. Íslenska sjónarhornið er mjög þröngt og sjálfselskt.

Er íslenskt samfélag barnvænt?

Spánverjar eru að taka við forystu í Evrópuráðinu af Svíum en hvert aðildarríkjanna 47 hefur forystu í ráðherranefnd Evrópuráðsins  í sex mánuði.  Svíar lögðu mikil áherslu á mannréttindi í formannstíð sinni.  Meðal þess sem verður ofarlega á baugi í störfum Evrópuráðsins á næstu vikum er að hrinda af stað tveggja ára verkefni sem ber yfirskriftina ,,Byggjum barnvæna Evrópu” (Building Europe for and with children).  Okkur Íslendingum ætti að gefast gott tækifæri til að spegla okkur í þessu verkefni því að mikið vantar upp á að íslenskt samfélag sé barnvænt. (það er að minnsta kosti enginn barnaleikur að lifa í því). Veldur þar mestu að mínu viti óhóflegur vinnutími beggja foreldra og það bitnar á börnum og foreldrum.  Mjög algengt er, eins og við vitum, að börn tveggja til sex ára séu í skóla og gæslu níu tíma á dag.

Aðeins tvær leiðir í boði!

Það má Halldór Ásgrímsson eiga að hann var framsýnastur íslenskra stjórnmálamanna þegar kom að Evrópumálum. Og Framsóknarflokkurinn virðist núna heill og óskiptur í því að það sé lífsnauðsynlegt íslenskri þjóð að ganga í ESB og taka þar með fullan þátt í samstarfi fullvalda þjóða í Evrópu.

Út úr þeirri kreppugjá sem við erum nú í eru aðeins tvær leiðir. Enn en rússibanaferðin með íslensku krónunni eða innganga í ESB.  Með þjóðum Evrópu eigum við heima og aðeins í kompaníi með þeim næst fram lágmarks stöðugleiki. Fari núverandi ríkisstjórn ekki að vinna eftir inngönguáætlun er ekki um annað að ræða en að  hreiðra um sig í stjórnarandstöðu.

Af bók Bjarna og helgöngu Framsóknar!

Bjarni segir engar fréttir.  Það var hópur manna sem réði í flokknum þó hann væri ekki kjörinn til þess. Þannig held ég að sé í gömlum flokkum.  Valdið liggur bak við fomlegar valdastofnanir og því aðeins verða menn langlífir í hinum formlegu valdastofnunum að þeir þóknist því. Allt er þetta í samræmi við stjórnmálakenningar. Hjá Framsókn voru miðstjórnarfundir samkomur sem engu réðu.  Forystumenn útskýrðu málin og lögðu línur og hlustuðu góðhjartaðir á fólk sem var ekki í þessu dags daglega og var þess vegna ósannfærandi gagnvart þeim sem allt vissu.

Undantekning frá þessu var miðstjórnarfundur um kvótamál en nefnd hafði verið starfandi sem vildi gera vissar breytingar. Þetta var árið 2004, minnir mig.  Nú brá svo við að mættir voru menn sem aldrei sáust ella, héldu miklar ræður til varnar óbreyttu kerfi  og kæfðu alla viðleitni til breytinga á kerfinu.  Þarna voru valdamennirnir mættir, hluti þeirra.

Kvótakerfið var upphaf að helgöngu Framsóknar. Þá færðist valdið úr þingflokksherberginu yfir í bakherbergin – valdið liggur jú þar sem peningarnir eru. Þetta leit vel út fyrst – en smám saman færði kvótinn sig yfir á hinn stjórnarflokkinn og Framsókn gat ekki keypt sér sigur í kosningunum 2007 eins og hún gat fjórum árum fyrr.  Valdið hélst þó áfram í fallegum skrifstofum nýríkra.

Íraksstríðið gekk svo endanlega frá flokknum.

Það  mátti það alltaf liggja í augum uppi að Bjarni Harðarson væri of sjálfstætt fyrirbrigði til þess að þrífast í þessu umhverfi.  Það verður gaman að lesa bókina hans. Ég bið hann um að senda mér eintak.

Spilling- spilling-spilling-heimska?

Það er óskaplegt að horfa á norska Kompásinn.  Hvernig stóð á því að allir helstu bankastjórar landsins láta viðskiptamann Jón Ásgeir bjóða sér í fylleríisferð til Flórída – í listisnekkju  þar. Þessir menn lifa ekki í tómarúmi. Er íslenskt þjóðfélag svona gjörspillt – eða var þetta allt saman lygi?

D'Angleterre!

Af hverju höldum við þessu glæsihóteli ekki í eigu íslenska ríkisins. Þetta gæti verið aðsetur sendiráðs, Jónshús, samkomustaður Íslendinga, hótel, matstaður, dvalarstaður fyrir aflagða stjórnmálamenn. Þetta glæsilega hótel væri verðugt og lýsandi tákn um glæsta tíma í sögu íslenska lýðveldisins þ.e.a.s. útrásartímann.  Í glæsileik sínum víti til varnaðar.  Sögustund í sjálfu sér.

Erfitt að selja D'Angleterre