Opin stjórnmál - betra samfélag!

Gott hjá Sjónvarpinu að sjónvarpa beint frá fundinum í Háskólabíói. Og húrra fyrir Gunnari Sigurðssyni og öðrum skipuleggjendum fundarins. Fólk er snjallt.  Fólk á að tjá sig. Burt með elítustjórnmál. Ég vorkenndi svolítið Geir Haarde að sitja undir sumu af því sem að honum var beint en þannig á það að vera með forsætisráðherra. Vonandi er þessi fundur – og aðrir álíka- stika á leið okkar að hreinskiptara og betra samfélagi – þar sem fólk verður óhrætt við að tjá sig.  Við viljum lifa í samfélagi upprétts fólks sem liggur ekki bara og mænir upp á forystumennina. Í slíku samfélagi leysist úr læðingi kraftur þar sem ólíkar skoðanir sem takast á leiða okkur til þeirra lausna sem standast opna rökræðuna.

Í aðdraganda hrunsins var hér þöggunarsamfélag þar sem fólk var hrætt við að tjá sig. Ímyndum okkur hvað hefði getað gerst – eða ekki gerst- ef svona opnir borgarafundir hefðu verið haldnir um útrásina og bankana á útmánuðum?  Það er ekki víst.......en hver veit?  Stjórnmál mega hér eftir ekki verða forréttindi og einkamál atvinnumanna og mega ekki lokast inn í flokkunum aftur.

„Þetta er þjóðin“

Samfélagið er ekki vonlaust!

Í fyrsta sinn finnst mér ég lifa í lýðræðsríki þar sem fólk er óhrætt að tjá skoðanir sínar, heimspekingar, almemenningur, fræðimenn, bílstjórar.  Blöðin þora, eru uppfull af skoðunum.  Enginn virðist vera hræddur við að vera rekinn. Engir bréfsneplar um slíkt ganga til yfirmanna. Engar stofnanir lagðar niður. Stjórnvöld hafa þó sem fyrr yfirburðastöðu í að koma sér á framfæri og er engin vorkunn að berjast á skoðanamarkaðinum.  Við hljótum að dásama þá deiglu, þau mótmæli, þau skoðanaskipti sem nú einkenna íslenska þjóðfélag en megum ekki gera þá kröfu til mótmælenda að þeir hafi alltaf rétt fyrir sér. Þá kröfu gerum við heldur ekki til stjórnvalda. Tilvist mótmælenda ein og sér sýnir að samfélagið er ekki vonlaust, á sér framtíð og það veit á gott að gamlir símastaurar eru skelfingu lostnir enda aldir upp í gamaldags flokksræðisþjóðfélagi þar sem skoðanir þurftu ekki að takast á nema fyrir lokuðum dyrum. 

Greifi að næturþeli?!

Af hverju þarf Ríkissjónvarpið að sýna  hið sígilda meistaraverk Greifann af Monte Christó að næturþeli.  Þetta er klassískt drama um mann sem er svikinn af vinum sínum, settur í Dýflissu, úrskurðaður dauður.  Er svo heppinn að komast í samband við vitran prest í næsta klefa og safnar viti og þekkingu drifinn áfram af hefndarþorsta, kemur til baka, finnur fjársjóð, rústar óvinum sínum og sættist við líf sitt.  Ekta lærdómur fyrir íslenska þjóð og okkur hvert og eitt.  Gefumst ekki upp.  Söfnum viti og þekkingu og auði. Aldrei eru öll sund lokuð. Komum til baka. Missum aldrei vonina.  En gleymum ekki þekkingunni og vitinu.

Þessa mynd á ekki að sýna að næturþeli. Það á að sýna hana fyrir og eftir hádegi á sunnudögum.

Guðni Ágústsson og þingræðið!

Það var synd að Guðni Ágústsson skyldi segja af sér en sýnir í mínum huga niðurlægingu Alþingis. Hann telur greinilega ekki ómaksins virði að sitja á þingi nema sem ráðherra eða forystumaður flokks.  Það virðist ekki hvarfla að mönnum að fullur sómi sé af því að vera öflugur löggjafi. Í þingræðisríki hefði Guðni Ágústsson akkúrat núna geta siglt inn í það að verða góður, reyndur og virtur löggjafi. (Hefði nýst vel við það að innleiða ESB löggjöfina). En íslenska kerfið er því miður þannig að Alþingi er hækja framkvæmdavaldins.

Grundvöllur siðaðs samfélags!

Ég hef bent á það áður og hamra á því enn að við Íslendingar ættum að kenna mannréttindi í grunnskólum í þeim tilgangi m.a. að uppræta rasisma.  Það er eiginlega grundvöllur siðaðs samfélags að við getum umgengist og lifað saman án tillits til litaráháttar, uppruna, þjóðernis, trúarbragða og slíkra hluta. Hins vegar er það óskaplega ríkt í mannskepnunni að staðla heiminn þ.m.t. fólk og umgangast fólk, meta og hata og elska á grundvelli einhvers ofangreinds.  Við Íslendingar ættum að fara að taka okkur alvarlega ekki bara í efnahagsmálum heldur á öllum sviðum.

„Farðu aftur til Afríku“

Beint í bisniss!

Meinið í íslensku samfélagi er að virða ekki menntun og þekkingu.  Stjórnmálin eru full af fólki sem á eftir að fara í skóla. Yfirleitt er talað heldur niðrandi um fræðimenn og fagmenn. Þeir tefji mál með fjasi um bindiskyldu, fuglasöng, jarðveg og lífríki. Á tímabili var það talið veigamikil skýring á íslensku útrásinni að helstu víkingarnir hefðu farið beint í bisniss í stað þessa ð fara í háskóla. Sagt var að háskólanám ætti það til að draga úr frumkvæði og snerpu og gefið í skyn að það gerði menn einhvern veginn ómögulega.

Og Íslendingar taka aldrei tillit til sérfræði fólks heldur þykjast vita allt um alla hluti.

Krútt að hafa forseta sem rifjar upp fornsögurnar!?

Guðni genginn til hvílu sinnar eins og Njáll forðum og leggst snemma í fletið.  Hann skynjar það líkt og Njáll forðum að valdaskipti eru nauðsynleg og óumflýjanleg.  Guðni, hversu mikill snillingur sem hann er, skynjaði ekki kall tímans, horfði inn til dala en ekki fram til fjarða, umheimsins.  Hreif kotbændur með sér en lét kotungshugarfar stjórna sér. Sat fastur í Flóanum á meðan Framsókn flaug til Brussel.  Nú er það bara spurning um Bessastaði eftir þrjú ár.  Þegar við hin förum að máta okkur við Evrópu væri krútt að hafa heimakæran forseta sem rifjar upp fornsögurnar og ljóðin.

Guðna verður saknað

Plægður akur spillingar!

Út af fyrir sig er það skynsamlegt að þingmenn ráði sér aðstoðarmenn en til hvers?  Bjarni Harðarson virðist hafa ráðið sér tölvuuspésíalist með hörmulegum afleiðingum, Kjartan Ólafsson sunnlenskur þingmaður ræður sér markaðsfræðing sem kom stúlknabandi á kortið. Einhverjir hafa ráðið fólk til að svara í síma og mæta á fundi, jafnvel fyrrverandi og væntanlega kosningastjóra. Mín skoðun er sú að eina réttlætingin fyrir aðstoðarmönnum sé sú að þingmenn ráði sér fólk sem bæti vit þeirra og þekkingu. Fólk sem eru vel að sér í alþjóðamálum (þar er þekking margra þingmanna afskaplega döpur) og innanlandsmálum (þar er þekking margra gloppótt eins og gengur) og stjórnsýslu. M.ö.o. aðstoðarmenn séu sérfræðingar ekki liðléttingar.  Og eins og í Ameríkunni á að setja strangar reglur um skyldleika og sem koma í veg fyrir að þingmenn skipti á skyldmennum o.s.frv. Aðstoðarmannakerfið er nefnilega enn einn plægður akur mögulegrar spillingar en eins og við vitum stingur spilling sér alls staðar niður þar sem vantar gegnsæi og reglur.

Og svo árétta ég þá skoðun mína frá 20. júní sl. að mestu mistök lýðveldistímans eru þau að hafa ekki sótt um inngöngu í ESB. 

Ísland: ,,Ekki land fyrir gamalt fólk"

Ég leigði myndina No Country for Old Men efir Cohen bræður í gærkvöldi og ég sat stjarfur yfir óhugnaðinum.  Þetta er sko mynd.  Sami stjarfi fór á mig að heyra lýsingar Sigíðar Daggar Auðunsdóttur á einakvæðingu bankanna í Silfri Egils. Það er óhugnanlegt ef svona vinnubrögð hafi verið viðhöfð.  Eða var manneskjan að bulla?  Hún sagðist hafa talað við alla sem að málinu komu og hún hefur samið um þetta greinarflokk. Sem sagt gæslumenn samfélags okkar gáfu flokksbræðrum sínumog vinum Landsbankann og Búnaðarbankann. Ferlið var, samkvæmt hennar frásögn, meira og minna blekking? Og sumir þessara mann eru enn kóngar í ríki sínu.  Þetta er svo sannarlega, ef satt er, ekkert land fyrir gamalt fólk frekar en land Cohen bræðra.

Nú segir Framsókn B - en skiptir það máli?

Nú eru þeir að koma sem harðast spyrntu við því sem sjálfsagt er og óhjákvæmilegt. Framtíð okkar Íslendinga liggur í samstarfi fullvalda þjóða innan ESB.  Það hefur legið fyrir lengi.  Og aldrei eins augljóst og nú. Fjölskylda okkar í samfélagi þjóða eru Evrópuþjóðir.  Í raun og veru er þetta mála málanna nú og á næstu mánuðum og það er ekki hægt að hafa ríkisstjórn sem tekur ekki ákvörðun um að leita aðildar. Framsókn hefur sagt A lengi en ekki B.  Það fer eftir því hvað viðsnúningur Sjálfstæðisflokksins verður mikill hvort  að B ið nú skiptir einhverju máli.

Guðni vill skoða ESB-aðild