Að hafa vit fyrir auðmönnum!

Fáum við þá Ameríku sem við viljum. Þar sem sköpunarkenningin er ekki kennd sem vísindi.  Þar sem konur ráða líkama sínum sjálfar. Þar sem stofnfrumurannsóknir eru leyfðar. Næsti forseti Bandaríkjanna mun skipa þrjá  eða fjóra hæstaréttardómara og áhrif hans munu teygja sig langt inn í framtíðina. Það er því töluvert í húfi.

Fáum við Bandaríki Norður Ameríku  sem stuðla að umburðarlyndi í heiminum, stuðla að samræðu í stað stríðs?  Bandaríki sem vinna að því að keyra sig á endurnýjanlegri orku. Bandaríki sem hneigjast til velferðar?  Þetta kemur allt saman í ljós. Það ber þó að hafa í huga að einn forseti breytir út af fyrir sig litlu og að stjórnmál í Bandaríkjunum eru talsvert frábrugðin stjórnmálum í Evrópu. Meginkostirnir eru þó tveir bæði hér og þar og allsstaðar og um þá snúast stjórnmál þegar öllu er á botninn hvolft:  Annarsvegar eru þeir sem vilja óheftan kapitalisma (óheft frelsi) þar sem þeir ríku verða ríkari og hinir  fátæku mega súpa gums. Ríkið sé aðallega bara lögga og her.  Hins vegar eru þeir sem aðhyllast markaðsbúskap með töluverðu regluverki þar sem gætt sé  hag þess sem ekki getur (næga) björg sér veitt. Þar sem búið er svo um hnúta að öll börn komist í skóla og allir fái aðgang að heilsugæslu.

Þeir fyrrnefndu telja að réttlætið komi af sjálfu sér ef peningamenn fái að vísa veginn.  Hinir síðarnefndu vita, sumir af sárri reynslu, að vit þarf að hafa fyrir auðmönnum.

Síðbúin stuðningsyfirlýsing að hætti annarra fjölmiðla!

Heimasíða mín lýsir yfir stuðningi við Barak Obama,  þar með fer ég í slóða annarra helstu fjölmiðla svo sem Morgunblaðsins, New York Times og Washington Post.

Kjör Baraks Obama yrði sögulegt þar sem hann yrði fyrsti blökkumaðurinn sem forseti.  Kjör hans yrði líklegt til þess að auka umburðarlyndi í heiminum.  Viðhorf hans myndu einnig stuðla  að annarri nálgun en hinni hernaðarlegu í samskiptum þjóða. Kjör hans gæti orðið upphaf nýrra og farsælli tíma. Þessar kosningar skipta því máli fyrir heimsbyggðina þ.m.t. Íslendinga.

Í félagslegum efnum liggur hugsun hans miklu nær okkur en hugsun andstæðings hans svo ekki sé minnst á varaforsetaefnið Söru Palin.  Reyndar finnst mér fyndið að margir Íslendingar styðja McCain sem utanaðkomandi áhorfendur. Aldrei myndi ég þora að kjósa þá yfir mig.

Heimasíðan býst við að kosning Obama verði nokkuð örugg.

Mannréttindadómstóllinn!

Um þessar mundir eru tíu ár síðan  mannréttindadómstóllinn í Strassborg fór að starfa að fullum krafti.  800 miljónir Evrópubúa þ.mt. Íslendingar eiga í honum neyðarhnapp þegar nálægðin verður of mikil heimafyrir til þess að réttindi einstaklinga séu nægilega virt. Íslendingar hafa þarna unnið merka sigra gegn ríkisvaldi. Dómstóllinn dæmir á grundvelli Mannréttindasáttmála Evrópu, einkum og sérílafgi viðauka nr. 12 sem bannar hvers konar  ómálefnalega mismunun í einu samfélagi og Íslendingar hafa skrifað undir en ekki gert að sínu að öðru leyti. Það mætti vera umhugsunarefni mannréttindasinna m.a.. feminista. Þá mættu menn athuga hvort íslensk stjórnvöld hafi lagt til dómstólsins eins og eðlilegt er eða hvort við erum þarna eins og víðast hvar fremur þiggjendur en veitendur. Dómstóllinn sér ekki fram úr verkefnum.  Málin hrannast upp.

Fyrirtaks kirkjuverðir!

Menn eiga að hætta eftir 10-12 ár sem opinberir þjónar og hverfa aftur til fyrri starfa.  Gömul saga og ný er að það fer illa með orðspor manna ef þeir ríkja of lengi. Og það þarf að setja stuðningsreglur í þessum efnum því að sumir geta ekki hætt og vilja ekki hætta. En hvað á að gera við þá?  Gömlu störfin eru kannski horfin. Hér er lausn. Gamlir ráðherrar yrðu fyrirtaks kirkjuverðir og meðhjálparar. Þeir hafa tamið sér virðulega framkomu, kunna að koma fram við fólk og sumir eru spaugssamir sem er ágætt.  Metnaðarfyllstu stjórnmálamennirnir gætu fengið að vera kirkjuverðir í Dómkirkjunni –aðrir bara út á landi.  Og þetta er hóflega borgað og mundi því ekki skerða eftirlaunin sem skerðast víst ekkert hvort sem er.

Og Þjóðkirkjan myndi fá nýtt vægi! 

Liggur í augum uppi!

Sjá ekki allir að ríkisstjórnin dettur upp fyrir í vetur....að Þorgerður Katrín er Sjálfstæðisflokksins eina von.......að Davíð Oddsson er með tapað tafl....að staða Guðna vinar hans Ágústssonar er sömuleiðis í rúst..........að Ísland verður búið að sækja um aðild að ESB fyrir febrúarlok...að Frjálslyndir detta uppfyrir í kreppunni.  Liggur þetta ekki allt saman í augum uppi?

Þar að auki er líklegt að næsta ríkisstjórn verði mynduð um aðildaraðsókn sennilega af Ingibjörgu Sólrúnu og Þorgerði Katrínu með mikilli velvild Valgerðar Sverrisdóttur verðandi formanns Framsóknarflokksins.  Þráhyggja Vinstri Grænna í Evrópumálum mun einangra þá enn frekar í íslenskum stjórnmálum.

Höfn

Það er engum vafa undirorpið að bæjarstæðið á Höfn í Hornafirði er með alfallegustu bæjarstæðum í veröldinni.  Það lætur engann ósnortinn sem fer út í  Óslandshæð og horfir á fjallahringinn, reisuleg fjöllin og bláhvítan jökulinn sem rennur saman við bláan himinninn, húsin friðsæl, speglast í kyrrum firðinum, himnaríki er eitthvað í átt við þetta. Sjá t.d.:

http://isl.east.is/Forsida/Baejarfelog/Hofn/

Þegar traustið þverr!

Íslenska ólánið er gjaldþrot þeirrar stefnu að halda í krónuna og standa utan ESB. Nú þurfum við að lýsa yfir þeim vilja okkar að ganga í ESB.  Fólkið í þessu landi vill lifa í stöðugu samfélagi.  Ef fólk á að vera svona handbendi áfram þá bara fer það, missir vonina og fer.

Jafnframt þurfum við að keyra niður atvinnuleysið,  Ríki, sveitarfélög, stofnanir og einstaklingar þurfa að leggjast í hugmyndavinnu og hrinda af stað verkefnum.  Hvað sem það kostar.  Það voðalegasta sem gerist er að fólk missi vonina, traustið, tiltrúna. Nú þegar hafa allt of margir misst vonina og traustið á stjórnvöldum.

85% af vergri landsframleiðslu

Upplausn flokkakerfis!

Ef eitthvað gæti komið jákvætt út úr þessum hörmungum væri það upplausn flokkakerfisins. Stjórnmálaflokkarnir eru löngu hættir að vera verkfæri fólkins heldur eru samankrull hagmunabandalaga og taka mið í starfsháttum af fyrirgreiðslupólitík síðustu aldar.  Efstu menn í valdapýramíðanum ráða því sem þeir vilja ráða. Ómögulegt er að meta á lífsýn manna eða skoðanir eftir flokkum sem stofnaðir eru við allt aðra heimsmynd og allt  önnur viðfangsefni snemma á síðustu öld.

Það á sinn þátt í íslenska slysinu að stjórmálaflokkarnir voru orðnir ónýt verkfæri.

Á rústum hins gamla flokkakerfis risi nýtt og menn og konur skipuðu sér í flokka eftir viðfangsefnum dagsins og valdið kæmi neðanfrá.

Hvar voru skáldin?

Nú er til siðs að hnýta í presta af því að einn þeirra ekur um á dýrum jeppa og þeir eru sagðir með ofurlaun og allt of margir. Málið er að prestar eru með góð laun en engin súperlaun. Flestir prestar eru með 500 - 600 þúsund króna heildarlaun á mánuði. Þeir eru lægstir af þeim sem Kjararáð dæmir kaup. En hvar voru skáldin þegar grunngerð íslensks samfélags breyttist á örfáum árum, eitt þeirra hnýtir í presta í Mogganum í dag. Prestar hafa skrifað og talað gegn græðgisvæðingu íslensks samfélags í miklu meira mæli en skáldin. Skáldin íslensku hafa nefnilega orðið skrautskáld, skeytiskáld, hirðskáld.  það er hlutskipti skálda á glæsilegum tímum. Nú stökkva þau fram með pennann á lofti.  Nú er óhætt að skrifa..... 

Færeyingar bregðast!

Þá höfum við ekki lengur efni á að líta niður á Færeyinga sem við Íslendingar höfum alltaf gert í hroka okkar. Við ættum að skammast okkar og fara að koma þar við, bjóða uppá kennslu í færeysku og hætta að hlæja eins og dindlar að færeyskum orðum. Reyndar er nú fokið í flest skjól hjá okkur þegar færeyingar bregðast svona.

Færeyingar vilja lána Íslandi