Að virkja sína eigin samúð - um sið og siðleysi-

Siðaður maður verður að skrifa og hugsa um hörmungar heimsins. Það er ekki hægt að stinga höfðinu í sandinn og láta eins og  milljónir flóttamanna í heiminum komi manni ekki við. Örlög fórnalamba jarðskjálftans í Kína og í Burma snerta mann líka. Það er ekki hægt að láta eins og örlög þeirra komi manni ekki við. En það er ekkert auðvelt að virkja sína eigin samúð í heimi sem er svo lítill að maður fréttir um allar meiriháttar hörmungar en samt svo stór að maður nær ekki nema út í garðinn sinn. Ég virkja mína samúð með því að styðja sérhverja viðleitni íslenskra stjórnvalda til að leggja flóttamönnum lið (og hafa ímigust á siðlausu múðri af því tilefni). Ég virkja samúð mína með því að hvetja íslensk stjórnvöld til þess að aðstoða með einhverjum hætti fórnlömb jarðskjálftanna í Kína og í Burma. Jafnframt reyni ég að kíkja út fyrir garðinn minn til þess að gá hvort það er einhver í nágrenninu sem er hjálpar þurfi og með því að leggja því lið í ræðu og riti að samkenndin haldi velli í íslensku samfélagi.  En það er svo langt í frá að stutta hjálparhöndin útloki hina lengri hjálparhönd.  Að halda fram einhverju í þá áttina væri siðlaust.

Flúðu vegna ótta við flóð

Hættum að selja tóbak í matvöruverslunum!

Ég kom með þá tillögu í vetur að við ættum að hætta að selja tóbak í matvöruverslunum. Þessi hugmynd fékk litla athygli nema frá nokkrum tóbaksfíklum (sem vitaskuld er ekki sjálfrátt) sem hópuðust inn á síðuna mína og töluðu um frelsi. Nú sé ég að álíka hugmyndir eru að skjóta upp kollinum um allan heim.  Vitaskuld er það ekkert annað en hugsunarvilla að hafa fíkniefnið tóbak til sölu í öðru hverju húsi.  Innan um mjólkina í matvöruversluninni og innan um bensínið, ísinn og súkkulaðið á bensístöðvum.  Er nema von að börn byrja að reykja í fyllingu tímans? ,,Það getur ekki verið að tókak sé í alvöru svona hættulegt fyrst að það er svona viðurkennt.”

Tóbak á að selja í sérverslunum. Rétt væri að selja það eingöngu í Áfengis- og Tóbaksverslun ríkisins.  Reykingar ætti sömuleiðis að banna nema á sérstökum svæðum.  Eins og við reynum að ná hraðakstri af götum með sérstökum kvartmílubrautum ættum við að ná reykingum úr augsýn barna t.d. með sérstökum reykingagörðum sem yrðu þá svolítiða afsíðis.

(Í upphaflegum pistli var Bónus tiltekið en þar er ekki selt tóbak sbr. athugasemdir) 

Frjálslyndir jafnaðarmenn geta menn verið þó þeir vilji setja hömlur á sölu fíkniefna.

Umdeild virkjun við Ölkelduháls!

Það er augljóst að tilfinningahitinn í Hveragerði og nágrenni vegna fyrirhugaðrar virkjunar við Ölkelduháls lýsir upp vanda sem sunnlenskir sveitarstjórnarmenn hafa ekki verið menn til að leysa undanfarin ár og áratugi. Það eru ekki nema þrjú ár síðan sveitarstjórnarmenn í Ölfusi og í Hveragerði lögðust gegn sameiningu.

Sveitarfélagið Ölfus umkringir Hveragerði og dekkar þar öll fjöll og firnindi.  Það liggur svo í þokkabót fast upp að Selfossi.  Þetta  er auðvitað gömult og úrelt skipan.  Þegar hún varð til voru þessar byggðir fámennar og Þorlákshöfn varla til.

Nú eru menn að bíta úr nálinni með þetta. Skipulagsvald skiptir máli. Það skiptir höfuðmáli fyrir fólk að hafa eitthvað um nánasta umhverfi sitt að segja. Fyrir 50 árum skiptu sveitarfélagamörk helst máli varðandi fjallskil og annað slíkt. Nú geta menn með virkjunum og verksmiðjum haft veruleg áhrif á lífsgæði hvors annars.

Ölfusingar verða að fara með skipulagsvald sitt af nærgætni.  Það kann ekki góðri lukku að stýra ef illindi þróast milli þessaar nágrannasveitarfélaga sem auðvitað ættu að vera ein stjórnskipuleg eining.

Vitaskuld ætti Árnessýsla öll að vera eitt skipulagssvæði, eitt sveitarfélag. Þetta gamla fyrirkomulag er farið að standa henni fyrir þrifum og mun gera það í enn ríkara mæli á næstu árum og áratugum.

En forystumenn byggðarlagsins jafnt þingmenn sem sveitarstjórnarmenn hafa kosið að láta höfuðið á sér snúa aftur í þessum efnum.  Eru fastir í gömlum tíma.

Sómi að Frjálslyndri Sjálfstæðiskonu á Skaga

Mikill sómi er að Sjálfstæðismönnum á Akranesi og fyrrum fulltrúa Frjálslyndra í bæjarstjórn þar að bíta af sér úrtöluraddir þegar kemur að því að veita konum og börnum, flóttamönnum frá Palestínu athvarf.  Við Íslendingar höfum góða reynslu af því að taka á móti flóttamannahópum.  Þau bæjarfélög sem það hafa gert  í samvinnu við Félagsmálaráðuneytið og Rauða krossinn hafa staðið mjög vel að málum og fjarstæða að ætla annað en að Akranes sem er mjög öflugur staður ráði við hlutverkið með miklum myndarskap.

Þrátt fyrir þessa móttöku höfum við Íslendingar ekki staðið okkur vel í móttöku flóttamanna hvað fjölda þeirra varðar og mættum gera betur.  Í heiminum er aragrúi fólks á vergangi, á flótta og það hvílir hreinlega siðferðileg skylda á þjóðum heims að veita þessu fólki athvarf.

Svo mættum við gjarnan til þess að rétta við orðstí okkar veita nokkrum pólitískum flóttamönnum hæli á ári hverju.  Talan 1 sem hefur fengið pólitískt hæli síðan sautján hundruð og súrkál er höfð að háði og spotti hjá þeim sem fylgjast með þessum málum.

 

Sjálfstæðismenn með hreinan meirihluta á Akranesi

Mogginn og Sjálfstæðisflokkurinn

Sjálfstæðisflokkurinn hefur alltaf verið óeðlilega stór, Flokkurinn hefur alltaf haft hið geysi öfuga Morgunblað á bak við sig - leynt og ljóst.  Á Íslandi hefur því verið lýðræðishalli sl. 70 ár eða svo. Þegar bakhjarlinn bregst þá hrekkur fylgið niður. Nútíminn er þannig að ekkert blað getur gert frambjóðendur eins flokks flottari en aðra menn eins og hægt var hérna áður fyrr. Í þessu tilfelli er það ekki það að Vilhjálmur sé neitt verri en aðrir forystumenn Sjálfstæðisflokksins. Hann hefur bara ekkert Morgunblað til að breyða yfir og blessa misfellurnar.
Gallinn við þetta blað mitt er annars ennþá sá að blaðið er innanbúðar í Sjálfstæðisflokknum. Það sýndi Reykjavíkurbréfið sl. laugardag.  Þar skrifar ritstjórinn sem innanbúðarmaður. Maður gefur blaðinu séns fram á vorið því að það er að mörgu leyti ágætt. Birtir t.d. bloggið mitt öðru hvoru.  Takk fyrir það.

En blað á ekki að hafa ,,hidden agenda" eða ,,falinn tilgang" eins og flokksblöðin höfðu og Morgunblaðið hefur enn þann dag í dag. 

Fylgi Sjálfstæðisflokks minnkar mikið í Reykjavík

Sameinast gegn kynþáttafordómum í fótbolta

Klukkan fjögur í dag (franskur tími) var yfirlýsing Evrópuráðsins ,,Sameinumst gegn kynþáttafordómum” kynnt í Strassbourg í viðurvist knattspynuhetjunnar Lilian Thuram og  forseta ECRI  Evu Smith-Asmussen sem er prófessor í lögum við Kaupmannahafnarháskóla.  Yfirlýsingin er samin og sett fram í aðdraganda Evrópukeppninnar í fótbolta, henni ætlað að stemma stigu við kynþáttafordómum í og umhverfis keppnina og í fótbolta yfirleitt. Yfirlýsingin er samin af ECRI í samráði við samtök evrópskra fótboltamanna þeim sem Platíni veitir forstöðu. Hún er holl lesning fyrir fótboltamenn, forsvarsmenn liða, dómara og íþróttaréttamenn og áhangendur liða.

Í lok ályktunarinnar segir:

,ECRI calls on governmental bodies and public authorities, national and international sports organisations and the population as a whole to intensify their efforts to fight racism and prioritise fair play in sports in order to fully reinstate football’s educational role for promoting mutual respect. (þetta þýði ég kannski síðar-innsk. BK)

“Unite against racism” is our common message.”

Slóðin er  http://www.coe.int/t/dc/press/news/20080513_ecri_EN.asp?

Fólk frá fjarlægum heimshlutum auðgar samfélag okkar!

Fjörugar umræður hafa orðið út af færslu minni um flóttafólk. Flestir sem hafa varann á sér kvarta yfir því að fólk frá fjarlægum heimshlutum aðlagist ekki því samfélagi sem fyrir er. Mér sýnist að flestir séu þá að tala um það að þeir sem komi eigi að hverfa inn í þjóðina sem fyrir er.  Það getur aldrei orðið og má ekki verða.  Hið góða gjald sem við greiðum fyrir hinn aðkomna er að hann breytir okkur líka.  Aðlögun verður að vera gagnkvæm. Íslendingar í Kanada héldu siðum sínum og venjum í margar kynslóðir og halda enn. Þeir verða vonandi alltaf kanadískir Íslendingar.  Þeir hafa lifað saman í bunkum og kosið hvorn annann.  Stutt hvorn annann í lífsbaráttunni.  Þeir héldu sinni Lúthersku og hópuðust saman í söfnuði. Þeir auðguðu hins vegar sitt nýja samfélag og urðu þar góðir og nýtir borgarar.  Þeir sem á annað borð lifðu af hrakningana frá landi örbirgðar og hungurs sem Ísland var.  Íslendingarnir lærðu hið nýja  mál fljótlega.  Fólk sem var komið um miðjan aldur lét sér þó sína íslensku gjarnan nægja.

Vitaskuld eigum við að bjóða velkomið flóttafólk frá Palestínu og öðrum fjarlægum heimshlutum.  Það auðgar íslenskt samfélag menningarlega, félagslega og efnahagslega. Við lifum í góðu og skipulegu samfélagi sem hefur öll tök á að láta gagnkvæma aðlögun ganga vel fyrir sig.

Þannig auðgum við samfélag okkar og leggjum einnig gott til heimsins.

Fögnum komu flóttafólksins!

Gott hjá stjórnvöldum að bjóða hingað flóttamönnum frá Palestínu. Það er ekkert verra ef þessir flóttamenn eru múhameðstrúar. Það er engum greiði gerður með því að halda Íslandi sem e.k. einangrunarstöð.  Þannig verða Íslendingar eins og álfar út úr hól.

Hingað til höfum við íslendingar tekið við of fáum flóttamönnum.

Hitt er svo annað mál hvort að rétt  sé að demba þeim á Akranes.  Áður en ég fjalla um það vildi ég sjá kannanir um það hvernig flóttamannahópum sem settir hafa verið á Hornafjörð og Blönduós hefur vegnað.  Hvar eru þeir flóttamenn nú?

Svíar hafa líka reynt að setja flóttamannahópa ,,út á land". Flestir úr þeim hafa endað í Malmö.  

Annars gera menn of mikið úr því þegar þeir tala um vandmál nágranna okkar í Skandinavíu vegna fjölmenningar. Ég hef rannskað bæði Noreg og Svíþjóð í þessu tilliti og get ekki betur séð en að tilveran gangi þar ágætlega fyrir sig. 

Ólafur Ragnar langbesti forsetinn?

Hallgrímur Helgason stórsnillingur kveður upp úr með það að Ólafur
Ragnar Grímsson sé lang besti forsetinn sem við höfum átt. Sennilega
verða fleiri á þeirri skoðun eftir því sem líður á og þeir sem vöndust
við að hata Ólaf týna sér í þögnina. Ólafur er einn af frambærilegustu
mönnum lýðveldisins, harðduglegur og þar með ólatur, hefur mótað
embættið, skapað því stíl (sem hæfir glysgjörnum nútíma) og formfestu.
Ekki síst verður hann metinn fyrir það að hafa hjálpað til með að koma
íslenskum viðskiptaviðfangsefnum, þar með talið íslenskri list, á
framfæri erlendis. Að undanskilinni einni ræðu hans í New York fyrir
nokkrum árum þar sem hann fór um of með himinskautum þegar Íslendingum
og Íslandi var lýst hafa ræður hans á erlendri grund verið Íslandi og
Íslendingum til sóma. Þá hafa báðir makar hans Guðrún Katrín heitin og
síðan Dorrit staðið vakt sína með miklum ágætum.
Ég man þrjá forseta. Kristján Eldjárn var mjög farsæll forseti sem
þjóðin elskaði. Heimurinn var í hans tíð ennþá harðlæstur í fjötrum
eftirstríðsáranna. Kristján var eftir því heimakær, þjóðlegur, fróður
og fræðandi. Vigdís lendir eiginlega milli tímabila. Heimurinn hafði
ekki opnast á hennar tíma en Kína var þó farið að bjóða forystufólki á
Vesturlöndum í heimsókn. Vigdís var vissulega sögulegur forseti sem
heillaði alla með framkomu sinni. Ólafur er við embætti á tímum
alþjóðavæðingar. Á þeim tólf árum sem hann hefur verið forseti hefur
heimurinn opnast og samskipti og samvinna milli þjóða stóraukist. Gömul
bandalög hafa gliðnað og ný tekið að myndast.
Í þessu umróti hefur Ólafur Ragnar verið réttur maður á réttum stað.
Það er hins vegar erfitt að tilnefna þann langbesta. þessir þrír hafa
allir verið til mikils sóma. Og án efa þeir sem á undan fóru.

Tímabil vonbrigðanna hafið

Í dag hefst tímabil vonbrigðanna.  Ég er nefnilega svo óheppinn að vera Frammari, halda með  knttspyrnufélaginu Fram.  Það er langt síðan þetta félag hefur skarað Fram úr í fótboltanum.  Það gerði það hérna í gamla daga stundum en ekki meir. Nú er meira að segja haft eftir þjálfaranum í blöðum að Frammar ætli að hafa gaman af þessu í sumar.  Það segja þeir sem ekkert geta, fyrirframgefin afsökun.
Ég hef reynt félagaskiptaaðgerð en ekkert gengur.  Hjartað slær alltaf með þeim bláklæddu.

Annars er fótbolti flestum mikið böl.  Nær allir í þeirri miklu íþrótt upplifa vonbrigði frekar en velgengni.  En það er eins og í lífinu sjálfu.  Kastljósið beinist að þessum örfáu glöðu sigurvegurum. Við hinir fáum að bera harm okkar í einrúmi, gleymdir, týndir, margjarðaðir í meira og minna skrautlegum tapleikjum.

Og alltaf eru úrslitin ósanngjörn.  Við spiluðum betur……